Eerst maar even de foto, dan kunt u gelijk beslissen of u door blijft kijken of wegzapt....
Dit, beste mensen, is Alexander Vantournhout. Een Belg, die in zijn voorstelling Aneckxander circusacrobatiek met dans combineert.
Hij vormt daarmee morgenavond in het Grand Theatre aan de Grote Markt de openingsgsact van het al jaren erg succesvolle Jonge Harten Theaterfestival, dat zich op meerdere locaties in de stad Groningen gaat afspelen.
Hij doet dat geheel en al zonder kleertjes, naakt dus, volgens directeur Marga Kroodsma van het festival 'zonder dat het stoort'.
De recensies van eerdere voorstellingen in eigen land en Amsterdam zijn unaniem positief en noemen de voorstelling van 60 minuten 'verbluffend', 'esthetisch' en ook 'humoristisch'.
"Hij is de acrobaat, de contorsionist, de freak, de clown, maar bovenal een mens. Tussen aandoenlijk en verontrustend, omarmt hij de onvolmaaktheid in deze sobere, ontzagwekkende performance die je op het puntje van je stoel brengt." (De Morgen)
'Aneckxander' won tijdens Festival Theater aan Zee in Oostende de juryprijs voor Jong Werk en de Publieksprijs.
Iemand van het Groningse festival mocht gaan kijken in Amsterdam en kwam enthousiast terug:
ANECKXANDER: Naakt in mijn eigen kleren
10 november
Door: Daisy Osinga
Van te voren was er veel gegiechel op de redactie. Iemand mocht naar ANECKXANDER van Alexander Vantournhout: een man die danst, acrobatische toeren uithaalt en ook nog eens helemaal naakt is. Een succesrecept voor een plezierige avond, zou je zeggen. Toch voelde ik me lichtelijk ongemakkelijk toen ik de eer kreeg de première in Amsterdam te gaan bekijken. Uiteindelijk, twee dagen later, liep ik de zaal naar binnen onder begeleiding van opgewonden gefluister. Zodra Alexander verscheen ontstond ook hier veel gegiegel, wat uitgroeide naar nerveus gelach.
In de zaal was de spanning voelbaar. Alexander bewoog zijn lichaam in voor de meeste mensen onmogelijke posities. Eerst heel beheerst en later snel en komisch. Soms vroeg ik me af hoe hij in vredesnaam niet over zijn eigen voeten struikelde. Voor mijn gevoel wisten veel toeschouwers niet hoe ze zich moesten gedragen en ik was daar absoluut één van. Er werd wat over stoelen geschoven en gelach kwam pas tot stand wanneer iemand anders de eerste stap had gezet, alsof we niet zeker wisten of we wel mochten lachen.
Langzaam begon ik me meer op mijn gemak te voelen. Alexander leek zich het ene moment niet bewust te zijn van een publiek om ons vervolgens recht in de ogen aan te kijken. Wanneer hij mijn kant op keek begon ik me weer ongemakkelijk te voelen. Het was alsof hij mij met zijn ogen liep uit te kleden. En het trucje om de andere persoon naakt voor te stellen ging in dit geval dus echt niet werken. Een voordeel van naar zijn gezicht staren was dan wel dat ik niet meer hoefde te bedenken waar ik wel en niet ‘kon’ kijken.
Naarmate de voorstelling vorderde werd de uitvoering meer intens en zo ook de reacties. Her en der werden uitroepen gedaan van bewondering, ongeloof en medeleven. Nadat Alexander zijn schoenen en bokshandschoenen had aangetrokken werd zijn routine steeds zwaarder en pijnlijker. Naast mij gooide een man zijn armen in de lucht tijdens een onmogelijke beweging: “Niet te geloven!”. Na afloop liet iedereen zijn of haar waardering blijken door middel van een luide, langdurige ovatie. Om mij heen hoorde ik woorden als ‘indrukwekkend’, ‘aangenaam verrast’ en ‘wauw’. Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten. De voorstelling heb ik met gemengde gevoelens en lichtelijk verward verlaten, maar Aneckxander is echt een aanrader!Nog een plaatje om het af te leren (of vast te wennen....):
Persoonlijk (maar wie ben ik?) heb ik altijd wel veel bewondering gehad voor geheel naakte dansvoorstellingen. Want die bestaan hoor, meer dan je zou vermoeden!
Nergens zie je lichamen prachtiger dan in hun volle glorie, als het ware. En niets, nu ja, meestal dan, met seks of opwinding van doen. Daar kunnen ze in een 'gewoon' circus soms meer van!
Was ik persoonlijk adviseur van deze Belgische acteur dan zou ik hem wel aanraden zijn schaamhaar iets zorgvuldiger bij te punten. Of gewoon weg te scheren (of harsen), we leven tenslotte in 2015!
Nog meer circus op het programma trouwens, zie daartoe en voor het hele programma de site:
http://www.jongeharten.nl/Zoals uit Engeland en te zien in MartiniPlaza:
Silver Lining
Knallend feel-good circus
Jonge theatermakers zijn er altijd volop tijdens Jonge Harten maar er dient zich nu ook een jonge generatie circusmakers aan, die staan te trappelen om de theaters te veroveren. Jonge Harten geeft ze dit jaar ruim baan en nodigde onder andere het Londense gezelschap Silver Lining uit.
Het enthousiasme spat er vanaf bij deze groep net afgestudeerde circusartiesten. De acrobaten, luchtwerkers en jongleurs van Silver Lining balanceren, hangen, zingen, vliegen, vangen, draaien en gooien zich een weg door hun innemende voorstelling. Met een flinke dosis humor en goeie songs maken ze je vanaf de eerste minuut onderdeel van hun club.
Een voorstelling om verliefd op te worden, mét feelgood garantie. Silver Lining weet net als Penguin Productions (te zien op vrijdag 27 november) de circustradities naar zijn hand zetten. Boordevol vakmanschap en een aanstekelijke energie.Op 25 november, voor maar € 15,-!
Filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=1FSXmTJUiRwEn, de voorstelling werd al genoemd:
Tension Trail
Penguin Productions
Sterk, jong circuscollectief verovert het theater
Tension Trail is een enerverende voorstelling van twaalf jonge circusartiesten. Ze laten hun individuele vakmanschap zien maar presenteren zich vooral als hecht collectief. Aan het begin is de speelvloer leeg, de spelers bouwen elke scene van de grond af op. Stellages voor het trapeze- en ander kunst- en vliegwerk worden bijvoorbeeld met pure mankracht overeind en in evenwicht gehouden. De humor en onopgesmuktheid verraden de hand van regisseur Julien Augier van het Franse gezelschap La Meute. Hij daagde de spelers uit om alleen te werken met de spullen die ze vonden in de werkruimte en, eventueel, in kringloopwinkels op de kop konden tikken. Zo ontstond een ecologisch bewuste voorstelling waarin de kracht en inventiviteit van het collectief de boventoon voert.
De spelers studeerden afgelopen zomer af aan de circusopleiding van Codarts in Rotterdam. Ze besloten als groep verder te gaan en gaan proberen een plek te verwerven in de Nederlandse theaters. Geen eenvoudige opgave want ook het nieuwe circus is nog relatief onbekend en vindt slechts mondjesmaat toegang tot het theatercircuit. Maar in het werk van deze jonge circusmakers is een ambitie, kwaliteit en theatrale kracht te vinden die niet onderdoet voor die van hun collega's op de toneelscholen. Jonge Harten geeft ze daarom graag de mogelijkheid om in Groningen een eerste stap te zetten.
Op 27 november in het Grand Theatre.
Tot slot een voorstelling die mij persoonlijk wel aanspreekt vanwege het absurdistische karakter. Weinig of niets met circus te maken, maar wel Belgisch:
De Kopergietery uit Gent met Voetbal op Hoge Hakken
De Vimeo zegt genoeg.....!
https://vimeo.com/123717863
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
