Toch niet in plaats van naar het (echte) Kerstcicus te gaan, mag ik hopen!
Voor kinderen bovendien een beetje gedateerd, niet snel genoeg!

Dat laatste is waar, alleen jammer dat je dat zo laat in ziet!
Want ik dacht net.......daar gaan we weer!

Tja, het is wellicht een beetje teveel politiek en dus niet op z'n plaats op dit forum, dus heb ik het al
ingekort.

Moslims nemen nooit genoeg afstand

Andreas Kouwenhoven Sheila Kamerman

21 november 2015
Nourdeen Wildeman op station Utrecht Centraal. „Wat mensen van ons denken, interesseert mij geen zak meer.” Foto Ilvy Njiokiktjien

De ochtend na de aanslagen in Parijs klapt Umar Mirza zijn laptop open. Namens zijn moskee Minhaj ul Quran tikt hij gauw een persbericht. „Wij keuren de aanslagen in de sterkste bewoordingen af en condoleren de Franse bevolking.”

En tegelijk denkt hij: Waarom doe ik dit eigenlijk?

Het is niet dat hij zich niet wíl uitspreken. Integendeel. Umar Mirza (28) heeft zich talloze keren hard en duidelijk uitgesproken tegen IS en terrorisme. Hij vindt deze mensen geen moslims, maar barbaren.

En daar wringt de schoen. Want het is nooit genoeg. „Ik wil best op een zeepkist gaan staan op een plein”, zegt Mirza, projectmanager, presentator en columnist. „Ik wil keihard roepen dat ik terrorisme veroordeel. Ik wil duizend moslims verzamelen en het samen met hen roepen. Maar dan moet het daarna klaar zijn. Dan moet de boodschap begrepen zijn.”

Dat gevoel heerst breed onder moslims in Nederland. Hun eerste gedachte na het bericht over een aanslag in Parijs is: als de daders maar geen ‘Allahu Akbar’ hebben geroepen. Want dan worden wij, moslims, er op aangekeken.

De daders riepen ‘Allahu Akbar’ dus verscheen rap na de aanslagen een stroom aan persberichten van moskeeën en andere islamitische organisaties, gematigd tot ultraorthodox, waarin de aanslagen werden veroordeeld. De één in nog fellere bewoordingen dan de ander: de aanslagen waren „onmenselijk”, „laf”, „absoluut niet verenigbaar met onze waarden”; één moskee riep haar bezoekers zelfs op medegelovigen die zij verdenken van terrorisme direct aan te geven bij de politie.

Is het daarmee klaar?

Na de aanslagen in Parijs zat Filiz Islekter (45) samen met twee moslima’s zonder hoofddoek koffie te drinken toen een kennis langskwam. Wat zij nou van de aanslagen vindt, wilde de kennis weten. Afschuwelijk, afschuwelijk, zei ze, maar waarom vroeg zij dat aan haar? Gewoon, zei de kennis, ik wil het graag van joú weten.

Veel moslims hebben het gevoel dat anderen denken dat ze toch een beetje bij IS horen

Umar Mirza, columnist

„Van mij”, zegt Filiz Islekter. „Omdat ik een hoofddoek draag? Een paar idioten doen iets, gooien er een religieus sausje overheen, en opeens ben ik ook verdacht.”

Er valt Filiz Islekter, die werkt bij een Rotterdamse welzijnsorganisatie, nog iets op. Zij krijgt dit soort vragen na iedere terreuraanslag in Europa. En niet nadat er slachtoffers zijn gevallen door terreur in Beiroet, of in Syrië. „De aanslagen daar zijn óók verschrikkelijk. Het is frustrerend dat daar niemand bij stilstaat.”

Islamitische bezoekers van het Rotterdamse winkelcentrum Keizerswaard zeggen hetzelfde. Waarom wappert boven concerthal Ahoy nu wel een Franse vlag, vraagt student Ali Kayoumi (19), maar niet als er in het Midden-Oosten mensen dood gaan? Hij geeft zelf het antwoord: „Daar geeft niemand wat om.” Deze reacties waren ook terug te zien in de één minuut stilte die deze week werd gehouden voor de slachtoffers van Parijs. Op meerdere middelbare scholen verstoorden leerlingen de stilte door ‘Allahu Akbar’ of ‘Free Palestina’ door de klas te roepen.

Ook Turkse voetbalsupporters verstoorden de minuut stilte, naar verluidt omdat zij het niet terecht vonden dat er zoveel aandacht is voor ‘Parijs’, maar niet als er aanslagen plaatsvinden in Turkije.

Intussen wordt Umar Mirza gevraagd om in een televisie-uitzending met zes andere moslims te debatteren over de nasleep van de terreuractie in Parijs. En hoe de moslimgemeenschap daarmee om moet gaan. Hij weigert. Op Facebook schrijft hij waarom: „De Franse moslimgemeenschap heeft hier niets mee te maken, laat staan de Nederlandse. Het feit dat moslims gevraagd wordt of ze wel of niet tegen de aanslagen zijn, is een belediging an sich.”

Binnen twee dagen is zijn post 3.000 keer geliked, een eindeloze stroom reacties volgt. Hij heeft een gevoelige snaar geraakt. Mirza wijst op het effect van zo’n tv-uitzending. „Ik kan me niet herinneren dat we na de aanslag van Breivik vier avonden op rij rechts-extremisten / PVV’ers / christenen op televisie lieten reageren op de terroristische daden. Bij moslims doen we dat wel. Begrijpt u dan wat voor link de kijkers thuis continu voorgeschoteld krijgen?”

Op de Nederlandse tv zien we moslims vooral in combinatie met terrorisme, zegt Filiz Islekter. En het gevolg is angst. „Als je zelf geen moslims kent, omdat je ze niet in je omgeving hebt, of omdat je geen contact hebt, word je vanzelf bang voor ze.”

Angst die alle moslims voelen, maar waar vooral mensen die er herkenbaar islamitisch uitzien last van hebben. Nourdeen Wildeman – bekeerling, lange baard – kwam laatst terug van vakantie uit Marokko. Toen hij op Schiphol in de trein stapte, merkte hij dat de hele coupé hem aanstaarde. „Ik dacht eerst nog: zit er soms een vlek op mijn kleren? Tot ik mij realiseerde: oh ja, natuurlijk, ik ben terug in Nederland.”

Vrouwen met een hoofddoek hebben soortgelijke ervaringen. De 22-jarige bekeerlinge Nadia werd vaak uitgescholden voor bedrieger of landverrader. Nu ze geen hoofddoek meer draagt, heeft ze er geen last meer van.
Doodsbang

Bouchra (41) wil niet met haar achternaam in de krant omdat ze bang is. Niet zomaar bang, doodsbang. „Direct na de aanslagen in Parijs wilde ik bij alle buren een kaartje in de bus stoppen. ‘Ik ben niet zo.’ Natuurlijk ben ik niet zo. Mensen die zo iets doen, zijn gestoord, ontworteld, haatdragend en onthecht. Maar anderen zien dat niet zo. Dat is totaal verlammend.”

Na de aanslag op Charlie Hebdo begin dit jaar werd ze in de supermarkt hard geduwd zodat ze op de grond viel. ‘Daar horen moslims thuis’, kreeg ze toegesist. Toen ze met haar twee kinderen op het zebrapad overstak, werden ze bijna aangereden. Het autoraampje ging open. ‘Teringmoslims, rot op naar je eigen land.’ Vooral haar toen achtjarige zoontje had daar nog maandenlang last van.

Nu bleef ze het hele weekend thuis. Haar kinderen hield ze ook binnen. Ramen en deuren gesloten. „Ik was bang dat iemand iets naar binnen zou gooien.”

Mijn wortels liggen hier, zegt Bouchra. „Niet in Marokko. Het liefst zou ik hier thuishoren.” Dan komen de tranen.

Ook moslims die zoiets niet zelf hebben ervaren, zijn bang voor geweld. Ze wijzen op incidenten waarbij moslima’s worden bespuugd of uitgescholden op straat. Ze horen van kennissen of familie dat zulke dingen gebeuren. Of ze lezen het op Facebook, waar het platform Meld Islamofobie incidenten registreert. Zo werd afgelopen zaterdag, een dag na de aanslag, een moslima uitgescholden in een Schiedams winkelcentrum door een autochtone man. Een islamitische supermarktmedewerker die er wat van zei, kreeg te horen dat hij met zijn baard niet welkom is in Nederland. De manager van supermarkt Dirk van den Broek bevestigt het incident. De scheldende man werd meegenomen door de politie.

Tekenend voor de angst is een video die afgelopen week massaal werd gedeeld door moslims op Facebook. Te zien is hoe een moslima in Londen tegen een rijdende metro wordt geduwd door een blanke kale man – later bleek hij Japans te zijn; ze raakte lichtgewond. „Dit kan net zo goed in Nederland gebeuren”, staat bij de video, die door 140.000 Nederlanders werd bekeken.

Nourdeen Wildeman, een veelgevraagd islamprediker, was degene die de video online zette. „Ik dacht altijd dat als wij ons als moslims goed zouden gedragen, we vanzelf wel geaccepteerd zouden worden”, zegt hij. „Maar nu geloof ik dat niet meer. De publieke opinie zal nooit zeggen: jullie zijn geen onderdeel van terrorisme. Dus probeer ik het ook niet meer. Wat mensen in Nederland van ons denken, interesseert mij geen zak meer.”

En zo verhardt het klimaat. Deze scherpere tegenstellingen werken radicalisering verder in de hand, blijkt uit studies. Beleidsonderzoekers van de Tilburg University stelden vast dat polarisering ervoor zorgt dat groepen zich bedreigd voelen. „In die gevallen groeit de bereidheid geweld te gebruiken jegens anderen”, stellen de onderzoekers. Want hoe meer een partij zich bedreigd voelt, des te meer hij die andere partij als immoreel zal beschouwen, waardoor de neiging ontstaat het conflict te beslechten door te vechten.
Verhard

In het klein zie je dit terug bij opinieleiders als Wildeman. Waar hij tot voor kort bekend stond als een verbinder die een zeer orthodoxe levensstijl wist te combineren met Nederlandse normen en waarden, is de toon van zijn lezingen inmiddels verhard. Begin deze maand zei hij tijdens een lezing in een Utrechtse moskee dat „het overgrote deel” van de Nederlandse bevolking moslims liever vandaag dan morgen ziet verdwijnen. „Ze willen niets met ons of de islam te maken hebben”, hield hij zijn publiek voor. De meeste politieke partijen denken er ook zo over, predikte hij.

„Inderdaad, mijn houding is veranderd”, zegt Wildeman. „Een grote groep Nederlanders geeft hun stem aan een partij die vindt dat er van een bepaalde etniciteit minder moeten zijn. Dat is puur racisme. Dan kom je op een punt dat je gaat inzien: die mensen willen niets van ons, ze willen gewoon dat we weg gaan.”

„Als je het gevoel hebt dat je erbij hoort, kan je de wereld aan”, zegt Bouchra. „Als je je ontheemd voelt, ben je kwetsbaar.” Ze is bang dat ze dat gevoel overbrengt op haar kinderen en doet haar uiterste best mensen om zich heen te hebben die zeggen dat ze erbij horen.

Ze heeft chronische pijn en zou zich graag aansluiten bij een lotgenotengroep. Tegelijk is ze bang voor de blikken als ze de eerste keer binnenkomt met haar lange hoofddoek. „Ik weet hoe iedereen me zal aanstaren en het gesprek alléén daarover zal gaan.”

Als je het gevoel hebt dat je erbij hoort, kan je de wereld aan

Bouchra, moslima

„Hoe goed je ook je best doet, het is nooit goed genoeg”, zegt Filiz Islekter. „Het thuis voelen, je bent één van ons. Dat gevoel is voor mensen belangrijk. Moslims in Nederland hebben dat gevoel niet. Ik merk het zelf ook. Een vroegere werkgever zei tegen mij: Je mag blij zijn dat je op deze plek zit. Ik vroeg hem: Waarom? Je hebt me toch niet uit medelijden aangenomen? Nee, nee, nee zei hij. Waarom moet ik dan blij zijn? Nou, voor de kansen die je krijgt. Het is een bepaald superioriteitsgevoel. Ik heb geleerd ermee om te gaan. Maar voor jongeren is dat soms lastig.”

Umar Mirza: „Ik mis leiderschap in Nederland. Veel moslims hebben het gevoel dat anderen denken dat ze toch een beetje bij IS horen. Het zou zo fijn zijn als de minister-president zou zeggen: IS, oprotten. Maar die moslims, die zijn van ons.”

Afgelopen maandag kwamen zo’n 600 mensen bijeen op het Vredesplein naast de Rotterdamse Essalammoskee, juist om de noodzaak van samenhorigheid te benadrukken. Moslims en niet-moslims stonden zij aan zij. Imams, een dominee, een rabbijn en een humanist hielden speeches, net als de Rotterdamse burgemeester en de minister van Veiligheid en Justitie. De Pakistaanse imam Chisti schreeuwde het bijna het publiek in: „Ik zie allemaal mooie bloemen! In verschillende kleuren en vormen. Een boeket van dezelfde bloemen is mooi. Maar een boeket van verschillende bloemen is nóg mooier.” Hij kreeg een daverend applaus.

Een Afghaans-Nederlandse rechtenstudent van twintig uit Barendrecht zegt na afloop: „Ik vond het een mooie bijeenkomst. Wat ik vooral fijn vind, is dat moslims niet apart werden aangesproken en gevraagd werden om afstand te nemen.”

Maar hoe dan ook, een beetje nostalgie is nooit weg natuurlijk,
en zie je nog een europa dat voor de europeanen was, dus een mooiere tijd
dan waarin we nu leven, zeker als je nu kijkt wat voor teringbende heel de multikul
met zich meegebracht heeft, en zo'n beetje half europa onder de terreurdreiging
leeft, met nu België in het bijzonder

In 1964 sloot de Nederlandse regering een wervingsovereenkomst met Turkije, in 1969 volgde Marokko.

Een mooie zinsnede om te ontleden!
De tijd waar dit geachte forumlid het over heeft is een halve eeuw geleden, dus pakweg halverwege de jaren '60.
Toen Europa nog voor de Europeanen was. Van de Europeanen bedoelt hij denk ik.

Sta mij toe een kleine rondgang te maken.
Beginnen we dicht bij buis, in Nederland. Het is de tijd van de eerste Provorellen en de demonstraties tegen de oorlog in Vietnam. Aardige veldslagen soms, maar weinig doden, op een enkele uitzondering na wanneer ook bouwvakkers zich in de strijd mengen om voor hun rechten op te komen. Allemaal niets met Muzelmannen van doen.....

De naweeën van de soms felle strijd tussen de vetkuiven en het langharig gespuis of Pleiners en Dijkers doen zich nog steeds voor. Persoonlijk was ik er ooggetuige van hoe iemand met een schaar werd doodgestoken op de Herengracht in Den Haag. Sindsdien huiver ik elke keer wanneer ik een geopende schaar zie.... Nog steeds! Geen muzelman in de buurt.....

De jaarlijkse confrontatie tussen de inwoners van Duindorp en de politie was een van de hoogtepunten in het Haagse of zo u wilt Scheveningse leven! Denk haast niet dat toen in die wijk muzelmensjes zouden worden getolereerd....

In tal van plaatsen in het land doen zich flinke vechtpartijen voor tijdens de jaarlijkse kermis. Er wordt naar toe geleefd! Muzelmannen mogen absoluut niet meedoen!
Zo ook de beruchte Nacht van Assen, voorbehouden aan Nederlandse en hooguit buitenlandse motorrijders en sensatiezoekers, mits niet afkomstig uit muzellanden.
Om nog te zwijgen van kampers die zich uitleefden en plaatsen die berucht werden vanwege de messentrekkers..... Van Friesland tot in Brabant en alles wat daartussen ligt....

(In Indonesië, tot kort daarvoor beter bekend als Nederlands Indië, hadden we ons tot een paar jaar daarvoor wel lekker uitgeleefd op die stomme moslims! Want in die gemeenschap, de grootste op aarde, waren er immers nog veel te veel die niet door een van de 38 kerkgenootschappen die daar zendingswerk verrichten teneinde die inboorlingen onze normen en waarden bij te brengen waren 'bekeerd'. Tot vandaag de dag eist dit nog altijd doden, waar christenen en moslims elkaar te vuur en te zwaard bestrijden. Allemaal door onze handelsgeest en bedilzucht!)

In diezelfde tijd, ik heb het over die jaren '60, begonnen wij hier wel met de import van dat soort mensen. Ik citeer:
Om hen de werkjes te laten doen die we zelf liever niet deden, en zeker niet voor dat geld! Zie hier: de eerste muzelmannen (en later -meisjes), volledig vrijwillig en eigen import!
Een deel van ons land schreeuwde (toen ook al) moord en brand. Het werd het begin van onze multiculturele samenleving, of we wilden of niet....

Europa was nog steeds overwegend voor de Europeanen, dus een mooiere tijd....

Behalve in (hetzelfde) Parijs! Waar bomaanslagen aan de orde van de dag waren, en mensen niet meer heen wilden op vakantie.
Studenten en anderen gingen er flink te keer, de oproerpolitie kwam handen te kort! Maar Europeanen onder elkaar....

Duitsland werd geteisterd door het rode gespuis, de RAF of de Baader Meinhof Gruppe sloeg wild om zich heen. Politici en zakenmensen werden ontvoerd en vermoord. Ook al Europeanen onder elkaar...

Eenzelfde beeld in Italië. Niet alleen de maffia die flink tekeer gaat (dat zijn immers ook Europeanen) maar ook dat linkse gespuis.
Bomaanslagen en vele doden onder meer in treinstations. Geen muzelman nam er aan deel.

Spanje, de naweeën van dictator Franco en de voorweeën van de bomaanslagen (met doden) van de afscheidingsorganisatie ETA. Europa voor de Europeanen!

In Noord-Ierland brak een echte oorlog uit. Tussen de protestanten en de katholieken, moslims mochten absoluut niet meedoen!
Honderden bomaanslagen en heel veel doden en met name Belfast veranderde in oorlogsgebied!

De muur werd gebouwd. Tussen twee Europese landen. De eerste doden vielen bij pogingen daar overheen of onderdoor te komen! Streng verboden toegang voor moslims, voorbehouden aan eigen inwoners!

In de Balkan... o nee, dat was pas later.

Maar verder in Europa? Heerlijk rustig wonen en genieten! Een mooiere tijd kun je niet bedenken! Geen haatbaard (haast) nog te bekennen!
Goed, hier en daar dus wel een religie des doods, maar dat had helemaal niets met moslims van doen.

Ook ik kan nog wel uuuuuren doorgaan, maar doe dat niet.

Want wanneer je vergeten bent dat we in een land leven dat bij de vijf welvarendste op deze aardbodem hoort is er pas echt iets goed mis met je!

Het is jouw verhaal circusfan. Ik ben het niet met je eens en beleef het anders. De woorden van Sjaak spreken mij zeer aan in elk geval.

Natuurlijk heeft circusfan gelijk dat dit soort dingen gebeuren, of gebeurd zijn.
Maar daartegenover staat dat het overgrote deel van de hier woonachtige moslims niets liever wil dan hier vreedzaam samenleven en werken.
Ik woon ook in een plaats met veel moslims, hier in Maassluis staan twee moskeeën, een Turkse en een Marokkaanse. Ik ken meerdere mensen met Turkse of Marokkaanse buren, en geloof me: je kunt veel beter een goeie moslim naast je hebben wonen dan een slechte Nederlander.
Wat hier gebeurt is dat men probeert de conflicten in het Midden-Oosten te exporteren naar het westen. En daar moeten we ons tegen wapenen. Weg met haatpredikers en jihad-ronselaars. En vanuit de moslimgemeenschap moet er meer sociale controle zijn op wat hun nageslacht uitspookt op straat.
Het deporteren van alle moslims is geen optie, we kunnen net zo goed mopperen op het weer. We zullen moeten leven met deze situatie, en er het beste van maken. Als we alle moslims over een kam scheren (Wilders!) dan bereiken we alleen maar dat zij de kont tegen de krib gooien en extremistische neigingen gaan krijgen.

Jaren zestig

Henk Hofland schreef hierover in zijn beroemde boek Tegels lichten:

‘Misschien voelde het gezag zich toen voor het eerst direct bedreigd. Het werd nu werkelijk overgevoelig voor iedere vorm van twijfel, en het weigerde dan ook elke discussie over het orgaan dat het meest kwetsbaar was en dat in deze omstandigheden tegelijkertijd het belangrijkst werd bevonden: de politie.’

Die discussie zou de jaren erop echter alleen maar heviger worden en leiden tot de generatiekloof van de jaren zestig. En dat allemaal omdat in juli 1963 enkele tientallen politieke heethoofden op de maat van Hand in Hand door het Olympisch Stadion werden geknuppeld.

Het deporteren van alle moslims is geen optie, we kunnen net zo goed mopperen op het weer. We zullen moeten leven met deze situatie, en er het beste van maken. Als we alle moslims over een kam scheren (Wilders!) dan bereiken we alleen maar dat zij de kont tegen de krib gooien en extremistische neigingen gaan krijgen.

Nou mooi, het woord circus valt zo nu en dan, en zo hoort het hier!
Want ook de circuswereld past zich aan de omstandigheden aan, dat schreef ik een poosje geleden ook al in een andere reactie.
Weet je wel dat er een Nederlands circus bestaat, een keurig VNCO-lid overigens, waar je zo maar een kaartjesscheurder in jurk en met baard zou kunnen verwachten?
Juist ja, bij Magic! Want daar hebben ze met enige regelmaat voorstellingen waar het overgrote deel van het publiek uit dit soort mensen bestaat!
In datzelfde Amsterdam, waar het haast ondoenlijk is bij AH nog een vakkenvulster of caissière zonder hoofddoekje te vinden!
Kennelijk de geschiedenis die zich herhaalt: geen blank verwend kind dat dit soort werk nog wil doen!
En let op: ik heb het hier niet over de AH in één of andere achterstandswijk maar die op de Oostelijke Handelskade, tegenover het Javaeiland waar zo goed als uitsluitend beter gesitueerde (blanke....?) Amsterdammers wonen.
Of die in het voormalig PTT(telefoon)gebouw achter het Paleis op de Dam.

Met mijn relaas over die fantastische jaren ´60 was ik lang niet compleet. Verre van dat zelfs. Bij Noord-Ierland hoorde natuurlijk ook de jarenlange dreiging in Londen voor terroristische aanslagen.
Pubs bleven dicht en verder overal bewakers voor de deur die iedereen fouilleerde. Net zoiets als in Parijs nu, maar dan veel langer......
In Hongarije was toen al de opstand bloederig neergeslagen, met veel vluchtelingen deze kant uit. Ze waren welkom. De Praagse Lente werd geen Praagse Zomer, want ook al met grof geweld neergeslagen...
Allemaal blanken tegen blanken en Europeanen tegen Europeanen! Nee, het was goed toeven in het Europa van de jaren '60!


In ons land deden de eerste voetbalrellen zich voor, ook al blank tegen blank! Soms met de dood tot gevolg! Maar minimaal met vernielde bussen en treinstellen....
Nog even, en de eerste grote krakersrel zou van zich doen spreken.
Maar kennelijk allemaal niet in de achtertuin van Circusfan, die beperkte zich in die tijd tot kermissen waar nooit iets gebeurde....

Als het begin van de vele rellen in ons land (maar ook daarbuiten) geldt het eerste felle politieoptreden tijdens een demonstratie tegen de NAVO-taptoe in het Olympisch Stadion in Amsterdam:




Heuvels schreef:

En zo is het maar net!
Want deporteren, zoals voorgesteld werd, is inderdaad geen optie. Want waarheen? Bij die mongolen die de aanslagen pleegden in Parijs praat je al wel over derde generatie Belgen!
Uitroeien, een andere optie. Maar dat hebben we, na wat er zich in het midden van de jaren '40 afspeelde, wel afgeleerd.
Overigens uitgevoerd onder leiding van Hitler, maar geenszins door hem bedacht! In zijn jeugd werden ideeën in die richting immers onder mee van de kansel gepredikt en door andere haatpraters verkondigd!
Kijk, en daar schuilt ook nu weer het gevaar in de eerste plaats. Niet die haatbaarden (ook wel), maar die haatzaaiers! Heuvels noemde de grootste, zijn volgelingen kunnen er ook wat van.
Volgelingen met weinig verstand, een groot deel met een beetje meer heeft hem inmiddels de rug toegekeerd.
Helaas leven we wel in een land met tamelijk veel mensen die niet te lang ergens over willen nadenken.
Hij is het die mensen ook zonder aanleiding tegen elkaar opzet met mogelijk fatale gevolgen!

Een troost voor ons: aan de macht komt dat heerschap dus never nooit!