Ook een leuk verhaal, ik lees wel vaker over van die bijzondere manieren om het circus te leren kennen (een poster, omgewaaide tent of welpjes van leeuwen) en vaak had Boltini ermee te maken, hij heeft veel goede gedaan....
Mijn liefde voor circus ontstond in eerste instantie eind 2008 in Kerstcircus Ahoy, vooral van de olifanten van Sonni Frankello was ik helemaal weg.
De liefde werd daarna instant gehouden door tv uitzendingen van Monte Carlo en filmpjes van Cirque du Soleil en Herman Renz.
Toen Herman Renz in 2010 in Gouda was ben ik daar met m'n oma en moeder naar toe gegaan, ik was verkocht. Niet alleen door de show, maar ook door de dieren achter de tent en de lichtjes in de foyer. Toen ik voor de zoveelste keer het programma blaadje doorlas viel mijn oog op de vriendenclub van Herman Renz en ben ik meteen aangemeld, ik was toen pas acht.
In 2010 bezocht ik ook Circus Humberto, wat ik een hele leuke zaak vond, maar ik vond het luxere Herman Renz en Ahoy toch beter, ik had toen al een dure smaak.
Het volgende circus werd pas weer de vriendendag in Den Haag bij Herman Renz in 2011 en het volgende de laatste vriendendag, in 2012, ook in Den Haag.
M'n liefde voor het circus groeide zo steeds meer en m'n kennis over circus(sen) ook. In 2012 bezocht ik ook het Wereldkerstcircus in Carré, al die toppers, ik vond het geweldig!
Nog steeds staan Carré en Herman Renz, met alle respect voor alle andere, samen op één in 'mijn lijst van lievelingscircussen', dat zegt niet dat ik ze dan automatisch meer gun ofzo maar ik vind ze simpelweg de mooiste, en Herman Renz ben ik er ook écht verslaafd aan geworden.
Maar goed, in 2013 bezocht ik Herman Renz al twee keer, en ook Ahoy, weer Carré, en Hans Klok heb ik dat jaar gezien. Illusionisten vind ik ook nog steeds geweldig. En sinds vorig jaar ben ik een beetje op stoom gekomen met vele keren Herman Renz en veel andere ondernemingen.
En klein of groot, klassiek of modern, minder goed (mijn mening dan hé?) of top, ik geniet altijd.
Als het maar circus(achtig) is!