Circusfestival weekeinde in Parijs.Van vrijdag 22 t/m maandag 25 januari hebben we het voorrecht gehad de door de Evenementencommissie Club van Circusvrienden Nederland ( en tegenwoordig ook België ) georganiseerde trip naar de Lichtstad mee te maken. Het echte festival was in Massy, een voorstad van Parijs, de andere 2 circussen die we hebben bezocht waren het Cirque d’Hiver in de Rue Amelot en Alexis Grüss in het Bois de Boulogne . Voor ons persoonlijk ook een festival met mooie voorstellingen.
Festival du Cirque de Massy.Op het voorterrein in Massy een tent met een aardige circusexpositie van o.a modelcircussen, Franse circus organisatie’s, schilderijen, foto’s en clownsbeelden. Ook een opgebouwde Brasserie, een beetje het idee van een grote poffertjeskraam, waarin het voorafgaande aan de voorstellingen goed toeven was en ook verschillende artiesten een espresso kwamen drinken. Het grote chapiteau was er één van Arena met een capaciteit van 2400 bezoekers en beide keren vol. Hierin was een enorme hoeveelheid licht opgehangen, hetgeen tijdens de voorstelling voor mooie plaatjes zorgde. We zagen 2 grotendeels verschillende voorstellingen met uitstekende nummers waarin we soms dezelfde personen tegenkwamen. Boven de artiesteningang een 11-man sterk orkest o.l.v. Carmino d’ Angelo, dat voor een uitstekende begeleiding zorgde. Hoewel er spijtig genoeg ook nummers waren die door bandmuziek werden begeleid…....
Mr. Loyal Christopher Ivanes voerde ons vrijdagavond door de voorstelling met in zijn kielzog een wel erg domme Fumagalli. Deze kon verderop in de voorstellingen revanche nemen met zijn broer Darix en Maximiliano in “Bijtje, bijtje geef me honing “. Alweer horen we sommigen van u zuchten, maar van medereizigers die in Carré waren geweest hoorden we dat de entree hier véél beter overkwam en dan ook een ovatie opleverde. In het “ Spectacle “ deze avond Alexander Lacey met zijn prachtige leeuwen- en tijgers, een fraai poedel- en Afghaanse windhonden dressuur van Laura Urunova, die met haar echtgenoot als Urunov Dzen ook een nummer met hogeschoolpaard en Dogcart voorbracht. “Exotisme “ was er in de piste met zebra’s, kamelen, lama’s en diverse runderen, gepresenteerd door Marc Jama.
Op een ongebruikelijke vorm van antipode trinka, waarop het ons inziens beslist niet prettig lag, jongleerde Natalia Egorova met kubus, draadcilinder en een soort Veluwe-dakvenster en tot slot met handen en voeten alle drie requisiten tegelijk. Ook jongleerde Mina Ruzhilo tot 8 stuks met kleinere zachte witte ballen, waarin veel dans verwerkt was. Alweer vrouwelijk schoon met de dames van Trio Essence met diverse mooie evenwichtskunsten in de piste en hoog in de nok lieten The Flying Costa goede staaltjes van vliegend trapeze zien. Opzienbarend waren The Men in Black, 6 Russen in kostuum, waarbij de porteurs de vliegers de lucht in,- en overgooiden om ze na fraaie salto’s en schroeven weer op hun handen te laten landen, een ovatie viel hun ten deel. Bij het slotnummer voor de finale een springplankgroep van Circus & Variété Globus Troup met 13 personen, een kleurrijk geheel met Gypsie danseressen, waarbij de herenkostuums naar onze smaak meer van pyama’s hadden. Goede sprongen en de organisatie Globus ( Roemenië ) had voor dit festival flink uitgepakt.
Zaterdagmiddag weer Mr. Loyal en Fumagalli, ook Alex Lacey als openingsnummer en daarna vanaf de tribune Angelo Ballan op de éénwieler als kelner. Hij wipte met het wiel dwars een trap op en wipte met één voet 4 kop en schotels en lepeltje op zijn hoofd , deze overeind hield en tenslotte via een met de mond in evenwicht gehouden theepot ook nog thee inschonk. Contorsioniste Gesabel Pirlo bleek een lichaam van elastiek te hebben en vouwde zich na een aantal oefeningen op een piëdestal op in een glazen kastje, des te opmerkelijker daar deze dame voor een dergelijke artieste vrij stevig gebouwd was. Hoog in de lucht liet Miss Natalya in de doeken fraaie staaltjes zien. Het van Kerstcircus Utrecht bekende kwartet Selnikhin met de Russiche bar en hun mooie choreografie oogstte veel applaus, evenals de groep Mummy waarin wij de Men in Black herkenden. Op een zwevend platform kwamen deze in strakke wit/zwarte maillots geklede figuren uit de nok, waarna de vliegers door de porteurs omhoog en op het platform werden gegooid en opgevangen. Aan de basis misschien dezelfde trics, maar nu in een geheel andere vorm en entourage. Tot slot landde één van de mannen met een salto achterover vanaf het platform wat tot onder het tentdoek was opgetrokken. Onbekenden voor ons waren Tito Medina & the Good Company. 3 jonge mannen, die aan een in de piste staand trapeze-rek niet alleen goede laag vliegende trapeze vertoonden, maar hierover zeer komische saus hadden gegoten met kostuums in de stijl van Léotard 150 jaar geleden. Een ovatie voor deze Spanjaarden.
Ook in dit “ Spectacle “, zoals de Fransen dat zo mooi kunnen zeggen, speelden de dieren een rol. De roofdieren van Alex Lacey hadden we al genoemd, daarnaast een paardenvrijheid met 6 dieren gepresenteerd door Marc Jama. Opvallend hierbij het kostuum en de tuigen in dezelfde kleuren. I.p.v. de aangekondigde olifanten verschenen de zeeleeuwen Caroline & Stéphanie van circus Charles Knie in de piste, die een visje van Monica Sperrlich niet verschalkten na gedane kunstjes. Voor een sprookjesachtig beeld zorgde Eléna Dzen, die in een wit gewaad en met een wit paard in de piste verscheen, daarna het paard een witte voile om de hals knoopte, hetgeen ons deed denken aan een engel met paard. Zij liet veel hogeschool zien, maar niet alleen op het paard, maar ook ernaast dansend, terwijl zij dezelfde passen maakte.
Het woord Festival betekende in Massy ondanks de internationale jury niet zozeer een wedstrijd, maar meer een presentatie van over het algemeen goede circusnummers, waarbij iedereen wel één onderscheiding kreeg.
Cirque d’Hiver gebouw, Rue Amelot, Parijs:Voor dit seizoen van medio oktober tot begin maart had de familie Bouglione voor de titel “Festif “ gekozen, hetgeen ook op de billboard was te zien met een gekroonde leeuw als aandachtstrekker. Dit naar aanleiding van het feit dat er voor het eerst sinds de hernieuwde ingebruikname van dit sfeervolle gebouw in 1999 weer leeuwen te zien waren. En niet de minste, namelijkTom Dieck Jr. met zijn 5 dieren in tempo en de nodige spanningen voorgebracht, met soms trillende kooihekkent.
Aan het begin toen de centrale kooi al was opgebouwd kwamen het ballet Les Salto Dancers en Mr. Loyal Sergio vanuit de vloer omhoog. Deze laatste houdt een inleidend praatje en geeft dan “ Place au Cirque “. In de loop van het programma kwam het ballet ( 1 jongen, 6 meisjes ) nog vaak terug als intro voor een act of als entre act in steeds andere kostuums. Boven de prachtige artiesteningang zat en stond het 11 man/vrouw sterke cirusorkest, dat o.l.v. Pierre Nouveau modern en stuwend speelde, misschien niet altijd typisch circusmuziek, maar wel passend bij deze show.
Overige dierennummers Regina Bouglione met 4 lama’s en een hoog springende guanaco, het hondje als berijder van de nieuwe pony, welke nog niet goed was ingewerkt. In het verleden vaak bij Roncalli als koorddanser te zien, nu met een vrijheidsdressuur van 4 witte paarden, Arabieren vanuit de mist, Joseph Bouglione. En na de pauze de jongste telgen van de de familie Bouglione: Valentino, Dimitri, Alexandro en Victoria in zigeunerstijl als dompteurs met een paardmens en 3 geitjes.
Opmerkelijk was dat de Bouglione’s naast hun vaste witte clown Alberto Caroli gekozen hadden voor 2 clownsgroepen. Voor de pauze Les Martinis, vader en 2 zoons met vnml. goede muzikale clownerie en een paar reprises van één zoon. In het tweede deel samen met Sergio en Caroli Les Mitchel’s met hun bekende, maar nog altijd grappige waterentree.
Elena & Elena lieten als duo fraaie oefeningen in de doeken zien, Marina Bouglione was virtuoos aan het koord, in musicalstijl en met aparte trics, terwijl de Azzario Sisters werkelijk fraaie staaltjes van hand op hand en hoofd op hoofdacrobatiek vertoonden, met als slottrick een handstand van de ene Mitchel zuster het op voorhoofd van de andere maakt en gezamenlijk zo een staande ladder over gingen. Heel bijzonder qua kleding en muziek van een andere planeet, de act van het Trio Aphelion op een podium in de piste, o.a. handvoltiges en équilibre vol verassingen en kracht. Ook hier werd met het vliegende trapezenummer van la Troupe d’Anton van Ostendorf aandacht besteed aan de eerste vliegende trapezist Léotard 150 jaar geleden. Dit uitte zich in de kostuums van de 2 mannen, niet bij de werkelijk vliegende dame! Tot slot zagen we een werkelijk bijzondere dubbele passage in de nok. Diabolonummers kom je momenteel op grote schaal tegen in het circus en over het algemeen niet de slechtste, hier van het Circus du Soleil Tony Frebourg, die in Samoeraï kostuum tot 4 diabolo’s door de lucht liet vliegen. Bij het dansintro in “American Style “ liep tussen het ballet Charlie Chaplin. Gaandeweg ontdeed Nathalie Enterlime zich van haar vermomming en bracht een vlot shownummer met slechts één twirling-stick. Als laatste act van het gevarieerde programma Spaanse sferen met Les Matadors, waaraan de stier en sherryvaten niet ontbraken als decor. Een echtpaar uit Israël overigens, wat op komische wijze en in onvoorstelbaar tempo een kostuumverwisselingnummer liet zien. Beslist een goede uitsmijter, waarna artiesten en ballet afscheid namen van het publiek, via het luik weer in de vloer wegzakten en Sergio hand in hand met één van de Bouglione kinderen echt afscheid nam.
Cirque Alexis Grüss met Zuid-Amerikaans festivalthema “Pampa “ in het Bois de Boulogne:Naast een ruim parkeerterrein stond het tentencomplex van dit circus ruim opgesteld, met niet alleen voor- en speeltent, maar ook een drietal tentpaviljoens voor partijen. De ruime voortent was ingericht met eet- en drankenstands,weinig souvenirs behalve een fraai programmaboek en CD, een sfeervol terras en rondom schilderijen met afbeeldingen van de grote familie Grüss.
De grote viermaster, met een capaciteit voor 3000 bezoekers wat aan de hoge kant, was deze zondagmiddag voor ongeveer de helft bezet. Het 10-man sterke orkest o.l.v. slagwerker Sylvain Rolland was in het midden van de artiestingang onder een baldakijn op een podium gezeten.
Na de ouverture reed er een aanspanning met Lippizaners ervoor binnen en Alexis op de bok met een van zijn kleinkinderen. Tijdens de vele rondjes vertelde opa over zijn reis naar Argentinië met zijn pampa’s en kwam hij uiteindelijk bij het circus uit. Met kleurige doeken werden de “Couleurs du Sûd “uitgebeeld, reed Panneaurijdster Georgia Bain enige rondjes waarbij ze over de vaandels sprong. Dezelfde vaandels werden vastgezet aan de tuigen van 3 witte en 3 bruine paarden, waarna deze tijdens een vrijheidsdressuur door Alexis 2 dikke koorden vlochten.
In de piste stonden 3 Aztekenzuilen als decor, een jongetje zag een verlichte schatkist staan en haalde jongleerkeulen te voorschijn. De opmaat voor diverse jongleerformaties van Stephan Grüss en zijn zonen. Een ongure Mexicaan kwam de piste binnen, zat de schatkist als buit , maar werd gestoord door een Indiana Jonesfiguur die van bovenaf de bezoekersingang de piste insprong met een grote zweep. Dus een komisch messenwerp- en zweepslaannummer. Vogelgeluiden en vogelschaduwen langs het tentzeil vormden de intro voor Laure Grüss in kleurig vogelkostuum aan de ringtrapeze, die overging in een lussenloop onder de nok en tot slot kwam zij middels een bungee-jump elastiek weer op de begane grond terecht.
Komisch bedoeld was een rijinstructieles van polo te paard meteen leraar en 4 leerlingen. Bij de instructie o.a. poging tot paardrijden op autobinnenbanden met een paardenhoofd en werd er vooral naast in plaats van op een echte knol gesprongen. Door de vele tekst kwam komisch bedoelde nummer dit bij ons niet zo over. Louïs Grüss presenteerde kleindieren met o.a. ezels, Falabella’s, geitjes en een lama. Terwijl het podium met spelend orkest één keer in de rondte draaide was er in de piste middels staalkabels een grote boomstam neergezet. Naar even later bleek om de kracht van de olifant Syndha te tonen, die door erbij op te gaan staan de boom velde. Firmin en Laure Grüss lieten nog een aantal vaardigheden van dit dier zien zoals o.a. takkenbossen die langs de pisterand stonden werden met de slurf aangereikt aan de berijdster en met de bek gesjouwd, boomstammen gesleept, maar ook voorzichtig heen en terug lopen over 5 kleine boomstammetjes. Zoals onze Oosterburen dat noemen getuigde deze olifantenpresentatie op deze wijze van “Einfühlungsvermögen “.
Na de pauze het tableau “ Een avond in Buenos Aires “, een café-bar waarin de tango werd gedanst door 4 paren, kelners fietsen op éénwielers met gevulde dienbladen tussen de tafels door, draaiden lasso’s ( de beste lassodraaier bleek toch nog altijd Alexis ) en en passant ook een gast meesjouwden tussen hen in, en bardames die op de tafels grondacrobatiek vertoonden. Dit fraaie tafereel werd muzikaal begeleid door o.a. Alexis en Gipsy Grüss op saxofoon en met accordeon.
Dan aanvankelijk in blauw licht en mist witte paarden in de piste, diverse andere rassen met hogeschoolpassen,steigeren, achteruit de piste uitliepen, in het midden rond hun voorbenen draaiden en een groot en klein met een Falabellapaardje. Dit alles werd door Alexis uit de losse hand gepresenteerd. Overigens bekende beelden voor degenen onder ons die destijds het Circus Alexis Grüss in Nederland bezochten.
Een dronken Mexicaan ( ik kan er ook niets aan doen ) kwam op een ezeltje binnen, is na een dutje dorstig en sloeg met de lege fles op het grondzeil. Op verschillende plekken kwamen waterfonteinen (-tjes ) omhoog, een leuke act. Daarna in zwart/wit kleuren doorgevoerd reed Gipsy Grüss hogeschool op een witte schimmel met zwarte vlekken, begeleid door 2 dalmatiërs die ook de nodige tricks lieten zien. Een hoepelpaard en een brutale fox-terriër maakten het beeld compleet.
Weer in polo stijl temporijk voltige rijden op verschillende rassen paarden, met en zonder panneau, door de zonen en kleinzonen van Alexis, die in de piste voor een goed verloop zorgde.
Als intro voor Natalia Grüss aan het schwungseil zagen we op een scherm naast het orkest een schaduwspel met een danspaar, zoals bekend ook een stokpaardje van Alexis.
Het orkest zorgde met extra aandacht voor slagwerk en percussie nogmaals voor een festival †Sud-Américain “, waarna Stephan Grüss de piste binnen reed staande op 2 Friezen, en gaandeweg gingen er 15 paarden tussen zijn benen door en liepen er 5x3 paarden voor hem in deze voor de verandering genaamde: “ Poste de la Pampa “. Een prachtige uitsmijter van een programma dat zijn thema misschien niet helemaal kon vasthouden, maar waarvan we met volle teugen hebben genoten. In de finale 13 artiesten in de piste, grotendeels afkomstig van de familie Grüss, van wie de opvolging van Alexis en Gipsy voor de toekomst verzekerd lijkt en van buiten Georgia Bain, Dioline Coucaud en Francesco Fratellini.
Zoals U kunt lezen was het een druk, maar bovenal interessant en gezellig weekend, een festival voor oog en oor, met dank aan de Evenementencommissie van de Club van Circusvrienden Nederland.
Arnold Balk
Arnold heeft ook fotoreportages meegestuurd, die komen er heel binnenkort ook op. Voorlopig genoeg te lezen
(Sjaak, red)
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
