|
Geheel volgens plan afgelopen zondagmiddag naar dit circus geweest.
Na een vlotte reis in slecht (herfst)weer aangekomen in Enschede, nou niet een stad waar je zomaar een dagje heen gaat. Tenzij je kinderen hebt die daar studeren....
Tijd voor m'n eerste cappuccino bij AH-togo en een ov-fiets uit de stalling gehaald. Die meegenomen (gratis) in de schitterende Euregiotrein van Deutsche Bahn op het laatste stukje naar Glanerbrug. 7 Minuten om precies te zijn, niet de moeite.
De trein reed door naar Münster (plm. een uur) en Dordtmund (plm. twee uur), en dat is handig, want daar staan ook nogal eens circussen.
In Glanerbrug de Kerkstraat uit en linksaf de Gronauerstraat op. Geen regen meer gezien de rest van de dag, wel veel wind.
Amper de hoek om zie je de voormalige grenspost al voor je oprijzen. Goed dat ze zoiets in oude gedaante laten.
En dan nu een onthulling: ik schreef in een eerder bericht dat het circus op loopafstand vanuit Nederland stond. Nou, dat was een beetje bluf! Bij wijze van....
Ik wist dat ze aan de Nederlandse kant van Gronau zouden staan, maar niet precies waar!
Direct na de grensovergang links en rechts een casino. En onmiddellijk na het rechtse stonden ze, niet meer dan 50 meter over de grens!! Een afstand die zelfs kruipend nog wel was af te leggen!
Zelfs nog voor het plaatselijke bordeel (links) en de garage met mooie auto's (rechts).
Dichter dus bij Glanerbrug dan bij Gronau, waarvan het centrum minstens 2 kilometer verderop lag.
Als meestal was ik er ruim tevoren.
De ochtendvoorstelling was al afgelopen, artiesten en personeel waren aan de lunch of aan hun middagdutje.
Uitgestorven, derhalve! Mooie kans om rond te kijken, het wagenpark te bezichtigen en oog in oog met de prachtige leeuwen te staan.
Het paste allemaal maar net op dit terrein, enkele bomen waren flink gekortwiekt om alles op zijn plek te krijgen.
Tijd over vervolgens, handig zo'n fiets bij je om de omgeving te verkennen.
Een stuk richting Gronau. Rechts richting (het Duitse) Epe een mooi landgoed en plenty mooie huizen te koop. Voor mensen die liever minder belasting betalen....
Keurig om de 100 meter van die grote posters langs de weg in diverse uitvoeringen. Zoals vroeger ook bij ons!
Terug naar Nederland voor een bakkie. Lukte niet echt, zo goed als alles gesloten. Behalve, zelfs in Glanerbrug, de plaatselijke Albert Heijn!
Met automaat voor onbetaalde koffie, daar kon dat bordeel nog wat van leren! En een keurig toilet dat klanten mochten gebruiken. Ook al niet weg, want nu verraad ik (het grootste) minpuntje van het circus: daar hadden ze zoiets niet! Ja, ik heb zelfs dames tussen de vrachtwagens op hun hurken zien zitten! Maar uiteraard vooral kinderen, en die waren er veel.
Steel dan ergens een Dixi, zou mijn advies luiden! Met sommige zaken zijn we in Nederland kennelijk verwend.
De kassa, de smalle kant van een zeecontainer die verder dienst deed als kantoor. Zoals al gemeld bemand door een erg vriendelijke Oma. Geen idee van wiens kant...
Nog steeds was ik vroeg, dus een aardig poosje met haar kunnen praten. En een postertje gekregen van de volgende voorstellingsplaats Schöttorf.
Wat ik hoopte gaat niet het geval zijn: daarna gaat het spoorslags (maar over de weg) terug naar eigen 'land' Thüringen, diep in het voormalige Oost-Duitsland.
Voor een wintertour in het uiterste Westen van hun land is bewust gekozen vanwege de gemiddelde weersomstandigheden. Die dit jaar dus zeker meevielen.
Eerder waren ze dan nog wel dichtbij te zien: de vorige standplaats was Coesfeld en dat is maar een kilometer of 40 vanaf Winterswijk.
Een duidelijke tribune-indeling en dito prijslijst. En prima prijzen. Zelfs zonder kortingsbon (die wel veelvuldig werden ingeleverd) kostte de bovenste en goedkoopste tribunering Galerie maar € 9.- voor groten en een paar minder voor kinderen.
Daarvoor een paar rijen van € 14,-, het grootste vak (Sperrsitz) kostte € 16,- en de loge € 25,-. Dit alles dus zonder korting.
Het spijt me, maar ook al was het de duurste rang: ik zit nu eenmaal het liefste op de achterste rij, in dit geval ook weer de enige met een uitstekende gegalvaniseerde stevige rugleuning, en geen knieën of erger in je rug.
Het liefst zelfs bovenaan een opgaand gangpad, zodat je ook nog eens niemand vóór je hebt, en al helemaal geen knipperlichten! Dat kon in dit geval niet omdat de tribune bij de opgangen niet doorliep.
Keurige stevige in de betreffende kleur geschilderde en gelakte tribuneplanken.
In tegenstelling tot de loge, die uit van die houten klapstoeltjes bestond (die tevens voor het applaus zorgden....?!) met een beetje lullig wit namaak schapenvachtje erover. Tel uit je winst!
Een (hele) grote tent. Dat was al gemeld en dus geen verrassing. En binnen twee halve tribunes en de verkoopwagen.
Die tribuneopbouw is een bewuste keus. In dit geval is er plaats voor circa 500 bezoekers, er kan ook 3/4 of volledig opgebouwd worden. In dat laatste geval moet de wagen eruit.
Men schat de te verwachten belangstelling naar gelang de grootte van de plaats waar men staat.
In dit geval goed gedaan dus, want ik denk dat er 450 man bij die tweede zondagvoorstelling waren. Daarvan een groot deel uit Nederland. Dat hoorde ik al aan de kassa en later ook binnen.
Kijk, en dan kun je dus wel de volledige tribune opbouwen, maar dat is a. veel meer werk (twee keer, want hij moet ook weer afgebroken) en b. komt het de sfeer absoluut niet ten goede wanneer dit aantal mensen verspreid over de hele tent komt te zitten.
En waarom zouden ze met een kleinere tent moeten reizen? Ook al lariekoek, een grote tent is de eerste reclame, maakt de eerste indruk, evenals iets als een indrukwekkend wagenpark. Bij een klein tentje denken heel wat mensen: dan zal het allemaal ook wel niet veel voorstellen.
Zo, we schieten al aardig op maar zijn er nog niet. Want er gebeurde uiteraard ook nog van alles in die (grote) tent.
Direct nog maar een voordeel van die afmetingen: een ringtrapezenummer in de nok en vanaf de grond omhoog vliegend is zo toch aardig indrukwekkender, getuige de Oh-reacties van vooral het kleine grut.
Het programma was, na de uitgebreide beschrijvingen ook van enkele jaren geleden, inderdaad geen verrassing.
Maar ook wat ik vreesde was gebeurd: de kinderen waren weer een paar jaar ouder en daarmee bekwamer geworden!
We begonnen 10 minuten te laat wegens aanhoudende drukte aan de kassa. Komt vaker voor! En beter dan andersom!
Met als eerste hartverwarmertje voor de kids Mini & Maxi, zoals ze daar Groot en Klein noemen. Direct gevolgd door het tweede ponynummer. Dan Nico, de kinderclown, nog steeds met z'n flesje aan de stok.
Het hele programma werd aan elkaar gepraat door directeur Michël Fischer. Ergens anders las ik dat dat kundig gebeurde. Dat zal, maar erg enthousiast werd ik (evenmin als het grootste deel van het publiek) daar niet van. De beste man heeft volgens mij stemproblemen (dat heb ik ook wel eens op zondag...) alsmede een gronisch gebrek aan enthousiasme. Wat zich weer vertaalde in het matige applaus.
Inderdaad stond het geluid (lees de muziek) niet al te hard, maar dat vind ik (en ik niet alleen!) dan juist wel weer prettig. Ik zie ook wel eens kleine kinderen met de handen voor de oren van de pijn (want zo ervaren ze dat terecht) omdat het geluid zo stervenshard staat. Dan toch liever dit, hoewel uiteraard perfect perfect blijft!
De enige 'buitenlandse' artiest, aangekondigd als Manuelo Sanchez uit Barcelona (dit laatste er steeds nadrukkelijk bijvermeld) zagen we twee keer. Met de net-niet skippybal op het behendigheidsparcours en later op de rola rola.
De ringtrapeze noemde ik al. Een gewoon trapezenummer, dat ook wel eens op het programma staat, heb ik niet gezien.
Het geitennummer was inderdaad naadje. Of er zijn nieuwe geiten in opleiding, maar het enige dat vier van de vijf konden was aangelijnd over de pisterand lopen. De grootste, zo'n zwart-witte Wallische, ging nog wel over de evenwichtsbalk maar niet omhoog, wat de bedoeling was. Zelfs niet met toegesnelde hulp! Ja, en als dat een paar jaar terug ook al zo was denk ik haast aan opzet: het nummer met de onwillige geiten!
Wel (ook) een schattig piepjong meisje dat mocht helpen met een klein geitje aan de lijn. En vooral het dansje dat ze gedurende de hele act maakte...
De tent lag plat bij het hangmatnummer van de grote clowns. Inderdaad leuk om te zien.
Luchtacrobatiek, zie voor de meeste acts ook de foto's in eerdere berichten, van het meisje aan de maansikkel.
Een pauze van 20 minuten. Voor bezoek aan de 'dierentuin' (kost inmiddels € 3,- p.p.) of ponyrijden in de piste.
Veel kinderen zoals gezegd, dus een lange rij.
De dierentuin liet ik maar aan mij voorbij gaan, ik denk dat er niet veel meer dieren te zien waren dan die in de piste kwamen. Wegens ruimtegebrek was ook van die redelijk nieuwe staltent maar ongeveer de helft omgebouwd.
Mede door de opbouw van de kooi liep die pauze aardig uit.
Nog iets behoorlijk storends waargenomen: na de pauze bleef de (felwitte) verlichting in de verkoopwagen branden en ging het luik niet dicht. Ma moest haar geld tellen! Je zal er maar in de buurt zitten!
Maar dan het hoogtepunt, nee, de hoogtepunten! De roofdieren! Want, dat geef ik grif toe, daar kwam ik in hoofdzaak voor. En voor de paarden, uiteraard. En voor de sfeer. En voor weet ik wat meer.....
Nu zeggen ze zelf steeds het grootste roofdierencircus van Europa te zijn, dat las u al eerder. Daaraan mag je gerust twijfelen. Maar waar ze wel behoorlijk uniek in zijn is twee afzonderlijke roofdierennummers. En wanneer ze zeggen dat als enige in Eurpopa te hebben liegen of overdrijven ze misschien niet eens!
De kooi: stevige segmenten, onderling extra gezekerd. Behalve de laatste drie delen. Dat snap ik dan weer niet. Alleen omdat je daar vanaf de ontbrekende pisterand niet zo goed bij kunt? Omdat de dieren daar (aan de kant van de artiesteningang) niets doen? Maar dat zekeren is echt geen luxe, want ze laten de dieren met regelmaat tegen de wanden aanhangen, bijna tot de bovenrand! Waar boven dan ook weer een net ontbreekt, terwijl ik dacht (en altijd hoorde) dat dat in Duitsland verplicht was.
Een wel erg lage touw- of nylontunnel, waar ze echt door moesten kruipen.
Maar mooie dieren, in een woord: geweldig! Zagen er stuk voor stuk uitermate goed en goedverzorgd uit.
Eerst Dominic met zeven Bengaalse tijgers, waarvan jammergenoeg geen een de fles kreeg. Wellicht zijn ze daar intussen te groot voor. Het nodige risico namen beide dompteurs wel en Dominic zeker. Met de rug naar ze toe staan binnen graaiafstand blijft nu eenmaal uiterst riskant. Maar ja, het laat ons hartje ook weer sneller kloppen, dat dan wel....
Vervolgens directeur Michaël met zijn vier leeuwinnen. Onvoorstelbaar hoe hij met één van de dames in de weer gaat: ook zij is de in alles weigerachtige! Wil niet op haar postament en gaat uit protest op haar rug op de grond liggen. Waarop Fischer haar AAN HAAR STAART door de piste sleurt, terwijl het dier zich met de voorpoten ook nog vasthoudt aan dat (stevige) postament! En dat een stuk meetrekt. Kijk, dit hoef ik dus met mijn poes thuis niet te proberen!
Na alle verrichtingen, zoals een mooie dubbelsprong, weigert dezelfde tante uiteraard ook de piste te verlaten. Tot de dompteur ten einde raad maar besluit er een rijdier van te maken...
Nog meer clownerie en diverse paardennummers volgen. Een prachtige Thuringer dient als voltigepaard en draagt ook de Vier Heemskinderen. Een ras dat je in ons land maar sporadisch ziet overigens. Toevallig ken ik er vier in de Hoeksche Waard waar we ook nog wel eens leuke dingen mee doen....
En bijna tot besluit de vrijheidsdressuur met vier Haflingers, ook al een niet al te gebruikelijk ras voor dat doel. Maar ze doen het prima, behalve die ene weigeraar. Die dit keer niet zoals op de foto's van Martijn en Guido in de popcorn belandt (waar hij wel gek op is trouwens...) maar na veel vijven en zessen opgehaald wordt door een geit en naar zijn stal gebracht.
17.00 uur einde voorstelling, 17.13 uur zat ik al weer in de trein.
Na genoten te hebben van een circus dat ik nog niet kende. In een verder zo goed als circusloze tijd in Nederland. Ja, ik voelde me bevoorrecht!
Terwijl de meesten van jullie moesten helpen met de afwas of hoogstens naar het schaatsen mochten kijken. Lekker boeiend, alsmaar linksaf. Nooit eens een scherpe onverwachte bocht naar rechts! Met alleen maar Nederlanders op het podium, echt sneu voor de andere deelnemers. Als die er al waren...
Maar jullie krijgen nog een herkansing: deze week in Schöttorf (zie eerdere berichten) vlak bij het ook al leuke Bad Bentheim. Het is dat ik niet meer toeristisch mag worden, anders zette ik daar wat foto's van bij.
Schöttorf, een kilometer of 15 over de grens. Exact 24 km vanaf Oldenzaal en 25 vanuit Denekamp of Losser.
Zeker voor mensen daar goed te doen dus....
En nog wat moois? De wetenschap dat dit circus totaal geen belasting betaalde in Nederland! Wat een heerlijk gevoel!
O, en bijna nog iets vergeten (vast wel meer denk ik trouwens): er lag, speciaal voor onze Yoshi, een mooie dikke laag zand in de piste!
|
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
