Afgelopen week voelde ik mij een beetje Friedrich Klawitter toen ik, naast een bezoek aan La Grande Fête Lilloise du Cirque, niet minder dan twee keer in de tent aanwezig was van Circus Arlette Gruss. Dit in het direct tegen Lille aan gelegen Villeneuve D’asc. Het chapiteau (tent is haast oneerbiedig in dit geval) staat daar altijd opgesteld naast een historische molen, wat de sfeer bij aankomst nog eens versterkt. Ook buitenom is namelijk alles goed verzorgd inclusief nieuw materieel. Bij dit circus dat ik nu sinds 2012 jaarlijks bezoek (naast Villeneuve D’asc in Nice, Frejus en Staatsburg), heb ik altijd de indruk dat ze wat geld toegestopt krijgen van weldoeners. Volkomen terecht in mijn ogen. Zonder dat te kunnen staven met bewijzen, denk ik dan aan het Vorstendom van Monaco welke in de foyer staat afgebeeld op een verlicht zuil. Daarnaast ook in de richting van het Midden-Oosten. In Zuid Frankrijk zag ik namelijk enkele keren als oliesjeik uitziende gasten in nauw contact met de familie Gruss welke uit een Rolls Royce stapten met een Arabisch kenteken. En nee, hoewel ik mij aldaar ooit wel een clowns optreden met een Perzisch tapijt kan herinneren, waren zij niet onderdeel van een act...
Het leuke van Gruss is dat zij elk jaar een compleet nieuw programma bieden met andere artiesten. Enkele vaste leden van de familie en daarnaast de eigen olifanten en paarden uitgezonderd. Zonder volledig te willen zijn zal ik enkele hoogtepunten beschrijven van de show.
Eén ervan is dat een hoge draadnummer nog even door gaat terwijl de Leeuwen en tijgers al in de kooi gearriveerd zijn. Behalve dat zoiets een extra dimensie geeft aan de eerstgenoemde act, voorkom je op die manier een dood moment.
Voorts was ik er niet eerder live bij aanwezig dat een dompteur zijn hoofd enkele seconden in de bek van een Leeuw stopte, maar ene Manuel Farina lijkt dat dagelijks te doen.
Uitzonderlijk mooi en op een sensuele manier gebracht, vond ik de nummers waar ene jonge blondine, die de naam Helena Polach draagt, aan mee deed. Na haar eerste act waarbij zij knap jongleerde met 5 voetballen wist zij mij nog meer te boeien met een tissue (aerial straps) nummer waarbij zij met haar Spaanse partner gedurfde capriolen uithaalde. Zij waren goed op elkaar ingespeeld en zijn zang die de act inluidde en vervolgens de muziek, klopten volledig met elkaar. Het is mij goed duidelijk dat hier jaren en jaren op geoefend moet zijn en dat slechts dan alleen een enkeling dergelijk niveau kan bereiken. Voor de liefhebbers hierbij een linkje naar een video waarin ze kun kunsten tonen: https://www.youtube.com/watch?v=q-9NFpHBCzo
De afsluiter was een act met motoren die uit de foyer naar boven kwamen rijden over een hellingbaan om vervolgens vanaf grote hoogte ergens achter in de tent weer te landen na onderweg enkele maneuvers gemaakt te hebben, waaronder een salto. Ik moet bekennen dat het mij niet helemaal ongevaarlijk toe leek voor met name het publiek achterin. Al ga ik er vanuit dat ze bij een dergelijk groot circus de risico’s wel goed calculeren omdat hen er alles aan is gelegen om ook voorstellingen te kunnen blijven geven in de toekomst.
Niet te vergeten zijn de lichteffecten bij Arlette Gruss ongeëvenaard (incl. laser installaties en vele roterende spots) en is de geluidskwaliteit crystal clear. Ik ken geen ander circus die dit beter voor mekaar heeft terwijl ik er al heel wat heb meegemaakt inmiddels.
Kortom was het bezoek een geweldige escape uit de dagelijkse sleur en kijk ik alweer reikhalzend uit naar de volgende keer. Wellicht is het Noord Franse Duinkerke een optie, waar Arlette Gruss in het prille voorjaar alweer staat. Tot slot enkele sfeerfoto's ter afsluiting. Hun laatste standplaats voor dit jaar is trouwens Parijs (http://www.cirque-gruss.com/tournee/le-cirque/), waarbij zij pal naast circus Pinder staan. In Frankrijk is er duidelijk genoeg belangstelling voor (kwaliteits)circus.
