Wel heel verstandig dat die aanvaller zo snel vertrokken was, het had met gemak zijn dood kunnen worden!
Dat brengt ons uiteraard ook bij het walgelijke nieuws dat afgelopen zaterdag onder meer de voorpagina van
De Telegraaf ontsierde, compleet met 'triomffoto' en al (zie onder): Duitse jager doodt één van de grootste olifanten ter wereld.
De asshole maakte, tegen betaling van € 53.000,-, een jachtreis waarbij hij de 'grote vijf' (olifant, luipaard, buffel, neushoorn en leeuw) mocht afschieten.
Plaats van handeling was wederom Zimbabwe, waar kortgeleden een Amerikaanse tandarts ook al voor heel wat ophef zorgde door een daar zeer beroemde leeuw neer te knallen. Vorige week werd bekend dat het Afrikaanse land niet om zijn uitlevering zal vragen, omdat alle vergunningen in orde bleken te zijn geweest....
En nu dus opnieuw, ach, slechts het topje van de ijsberg bereikt ons via de media. Geloof maar rustig dat het dagelijkse kost is, want dat buitenlandse geld is daar nog altijd meer dan welkom!
Ha, Nederlandse jagersorganisaties en reisbureaus haasten te reageren met de opmerking dat deze vorm van jagen in ons land 'geen cultuur' is.
Vreemd genoeg is er hier echter wel een gespecialiseerd reisbureau op dit gebied. Tientallen Nederlanders maken jaarlijks gebruik van de diensten van dit bedrijf.
Inderdaad, als het maar om geld verdienen gaat kunnen wij er, met onze handelsgeest, ook wat van!
Intussen is de 'dader' in eigen land door collega-jagers al heel wat geprezen voor zijn heldendaad!
Waarschijnlijk hanteren ze ook daar het argument dat dit ten goede komt aan het in stand houden van de soort en bovendien van evident belang is voor de verkeersveiligheid....
Voor wie het niet las: deze olifant was opvallend groot en had dermate grote slagtanden dat die tijdens het lopen over de grond schuurden. Daar heeft het dier in ieder geval geen last meer van.....
Nergens staat vermeld wat er nu met de 'trofee' gebeurt. Behalve de foto zal het ongetwijfeld tot problemen leiden om dat ivoor ter herinnering mee naar huis te nemen. Hoewel, als je de juiste weg weet en genoeg geld hebt.....
Ongeveer in dezelfde tijd, misschien zelfs in dezelfde krant: protesten tegen de jaarlijkse slachting in Japan van circa 20.000 dolfijnen, bruinvissen en kleine walvissen. Die, per traditie, een baai worden ingedreven alvorens te worden afgeslacht.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nu we het toch over dieren hebben: ik las vrijdag in de
NRC een mooie en positieve recensie van het nieuwste boek van de Belgische schrijver Elvis Peeters.
Het boek is getiteld
Jacht en dat sluit dus aardig aan bij bovenstaand verhaal.
In
Jacht projecteert hij de mensheid op de dierenwereld.
Het werd een bijzonder boek, waarin van de beschaafde mens maar weinig overblijft. Ook zijn eerdere romans hadden 'de beschaving' tot onderwerp.
In deze Orwell-achtige beschavingsroman van Peeters lopen dieren rechtop, dragen jassen, communiceren met elkaar en eten met bestek. Niets menselijks is hen dus vreemd, helaas!
Het verhaal begint met een sukkel die uit schieten gaat. Tot zover niets bijzonders. Eenmaal in het bos legt onze vrijetijdsjager een moederhert om en even later sterft ook de bijhorende bambi. Dit tot woede van de bok, die de inmiddels hulpeloze (waar zijn mijn kogels?) jager terugdrijft naar diens auto en die, met de man erin, haast aan barrels beukt. In de zwaar gehavende wagen weet die te ontkomen.....
De agressie van het dier wordt 'curieus' genoemd (in de recensie) en kun je zien als eerste menselijke eigenschap. Er volgen er nog heel wat meer.....
De dieren in het boek vermenselijken, de mensen die er in voorkomen verdierlijken daarentegen.
Dat levert zelfs een relatie op tussen een rottweiler (in een kekke jas) en Karla, de voluptueuze eenzame overbuurvrouw van bovenomschreven jager Erik.
Ze zitten samen op een terras. Daar legt hij zijn poot in haar hand:
'Hoe teder voelt dit aan, als ze haar ogen sluit is het een hand die hij haar reikt. Nu ervaart ze ten diepste de overgave van een ruige poot, de kracht die daarvan uitgaat trilt in haar handpalm. Het warme kloppen van leven dat uit de zachte kussentjes onder zijn tenen -of zijn het vingers?- spreekt. Ze huivert van geluk - wat kan het anders zijn?' Volgens de recensent -Arjen Fortuin- kan de prijs voor de beste literaire scène van 2015 -zo die mocht bestaan- alvast aan Peeters worden uitgereikt.
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
