'Circus is een virus'
CIRCUS MALTER BLIJFT VOOR VERMAAK ZORGEN, OOK ZONDER DIEREN
GENT - Ver weg van de winterse gezelligheid van de Gentse binnenstad heeft Circus Malter zijn tenten opgeslagen aan de Watersportbaan.
In de tent die dienstdoet als inkomhal, weten enkele kleuters geen blijf met hun enthousiasme. De meisjes staan ongeduldig te springen op hun winterlaarsjes en wijzen vol verwachting naar de grote tent waar het spektakel zal plaatsvinden. Voor het eerst in hun prille leven trekken ze naar het circus. 'Wij willen de clowns zien!', roept de jonge Elena. Haar vriendinnetjes beamen: 'Ja, de clowns!'
Aan de ingang controleert Tamara Tychko de kaartjes. Ze doet dat als vrijwilliger, 'uit liefde voor het circus'. Toen haar zoon Sacha drie was, trok ze voor het eerst naar een circusshow met hem. 'Hij zat met open mond te kijken. De volgende dag wou hij er opnieuw naartoe', herinnert Tamara zich.
Ondertussen gaan moeder en zoon (17 ondertussen) al vijf jaar mee op tournee met Circus Rose-Marie Malter. 'Het is geen passie, maar een virus', lacht Tamara.
In de grote circustent is het lekker warm, ondanks het ijzige weer buiten. Als we even informeren hoeveel stookolie het circus per dag verstookt, beginnen de medewerkers te rekenen. '1.500 liter', zegt Sacha uiteindelijk. Per dag? De vraag lijkt Sacha te verbazen. 'Ja, ja, per dag', knikt hij stellig.
Zo meteen begint de allereerste show van de reeks die het circus gedurende de kerst- en nieuwjaarsperiode zal brengen. Mondjesmaat druppelt er volk binnen, maar uiteindelijk zal slechts een kwart van de tribunes bezet zijn. Enkele gezinnen nestelen zich in de 'loge' - de plastic tuinstoelen die het dichtst bij het podium staan. Op de achtergrond speelt oude jazz.
De twee kinderen van Bart Bouqué zitten met grote ogen op de eerste rij. 'Het is zeker vijftien jaar geleden dat ik zelf nog eens in een circus ben geweest', zegt Bouqué. Het lijkt hem niet te storen dat er geen dieren zijn. 'De show zal allicht eerder humoristisch en artistiek zijn', vermoedt hij. 'De sfeer in zo'n circus is nog altijd iets aparts. Het zal de kinderen allicht nog lang bijblijven.'
De lichten doven, de show begint. Het publiek krijgt vooral acrobatische acts te zijn, gekruid met de nodige humor. De vele kinderen in de tent hebben weinig aanmoediging nodig om te lachen en met de handjes te klappen.
Na afloop vraagt master of ceremony Pierro Malter of het publiek zich geamuseerd heeft. 'Jáááá!', klinkt het overtuigd uit vele kindermonden. Het verzamelde circusgezelschap neemt een minutenlang applaus in ontvangst. Het gezicht van Lily, het driejarige dochtertje van Bart Bouqué, straalt. 'Het was heel leuk', zegt het meisje. 'Ik heb veel gelachen.' Met haar armen probeert ze te tonen hoeveel ze gelachen heeft. 'Zóveel!'
Ondanks de positieve respons is Pierro Malter even later niet helemaal tevreden. 'Er ontbreekt nog iets in de show', mijmert hij. Malter nodigt ons uit in zijn caravan, veeleer een appartement op wielen. 'Pas op als je binnenkomt, er zit stroom op de deur', waarschuwt hij. Inderdaad, we merken het. 'Sécurité', grijnst de man. 'Ik heb een huis in Moerbeke-Waas, maar daar heb ik de voorbije twaalf jaar eigenlijk niet meer gewoond.'
Pierro Malter is de zoon van Rose-Marie. 'Ik ben de vierde generatie', vertelt hij. 'Sinds mijn twaalfde werk ik in het circus. Ik reed toen al rond met vrachtwagens. Mijn moeder schilderde een snor op mijn bovenlip zodat ik er ouder uit zou zien.'
Malter kan er niet meteen zijn vinger op leggen wat er ontbreekt. Dieren misschien? Aan zijn blik zien we dat dat een gevoelig punt is. 'Een show zonder dieren, dat is echt heel spijtig. Onze dieren werden niet mishandeld, maar nu worden wÃj wel mishandeld.'
Het zit Malter bijzonder hoog dat gemeentebesturen internationale acts als Cirque du Soleil verkiezen boven de Vlaamse familiecircussen. 'Het deed pijn dat we hier in de herfstvakantie niet mochten staan. De stad Gent liet liever een paardenshow komen. Ik ben gaan kijken: de tickets kostten tientallen euro's terwijl de dieren graatmager waren. Halverwege de show ben ik het afgetrapt, wat ik anders nooit doe.'
'Ik zal vechten voor meer respect voor de circustraditie', zegt Malter strijdlustig. 'Volgend jaar zullen we hier weer staan met dieren. Ja, met olifanten en misschien zelfs met tijgers of leeuwen.'
http://www.standaard.be/artikel/detail. ... d=FM33VG08
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
