|
Afgelopen zaterdag de voorstelling bezocht.
Het Groot Kerstcircus Den Haag stond weer op de vertrouwde plek op het Malieveld, dankzij de afgelaste schaatsbaan. Ook de aankleding was als vertrouwd. Opvallende afwezigen waren de heren, van de “Russische secret –serviceâ€; oftewel de interne veiligheidsdienst met de zeer onvriendelijke blikken. Voelde meteen een stuk gastvrijer.
Dan het belangrijkste, natuurlijk het programma:
Wladimir Kovalev Group: Deze Russische groep bracht twee acts voor: traditionele springplankacrobatiek en een nummer met sprongen vanaf een zwevend plateau.
Het eerste nummer was dik in orde, al werd het nummer wel wat uitgesmeerd. De vaste onderdelen als de sprong met stelt, sprong in stoel e.d. werden netjes uitgevoerd.
Het nummer met het zwevende plateau was qua aankleding van hoog niveau. Helaas kon de act zelf, mij niet zo bekoren. Het ontbrak simpelweg aan vaart en ook het aantal sprongen was maar beperkt.
De eindsprong was echter een waar “op het randje van je stoel†moment.
Markevich Comedy Capers: Enkele heren in matrozenpakken, deden begeleid door piratenmuziek, een act met………. een reuze fiets. Tja, wat daar de gedachte achter was, ik zou het niet weten. Overigens was de gehele act nogal onsamenhangend. Wat slecht getimede val- en klimpartijen en dat was het. Haal “Comedy†maar weg, want het was helaas niet om te lachen.
Familie Andreas Quaiser: Twee Siberische kamelen en een Afrikaanse olifant werden voortgebracht, door de mooi uitgedoste familieleden. Het nummer zelf stelde weinig voor: enkele rondjes door de piste, plaats nemen op postament en hoog-zitten door de olifant. Dit alles ging in een laag tempo, waarbij de kamelen merendeels begeleid moesten worden.
Clown Barto: Neem Mr. Bean en een slangenmens, mix het geheel en voila: clown Barto. Een clown die je verbaast, laat gruwelen, maar vooral laat lachen. Een verfrissende clown, die ik hoop vaker te gaan zien.
Manuel Alvarez: Jongleurnummer in het bekende “Spaanse tempo jasjeâ€. Niet de beste versie, maar wel uitgebreid, met een hoop attributen.
Yulia & Rodion: Nummer aan de strapaten, sober uitgevoerd zonder al teveel hoogstandjes.
Argentinian Devils: De bekende groep van Walter Paz, ditmaal met z’n zessen. Een sfeermaker 1ste klas, al zou ik het meer als openingsact gebruiken. Halverwege een programmadeel, komt het niet altijd goed uit de voeten. Toch zie ik ze graag.
Diorio’s Globe of Death: Ditmaal werdt de bekende bol, gevuld met zes motorrijders. Het blijft een nummer, wat (vooral de mannelijke bezoekers) weet te boeien. Volgend jaar met 7 rijders?
Iuri Volodchenkov: De gipsyruiter die zijn paard “handsfree†laat dansen en springen. Knap staaltje dressuur. Van mij mag deze act best wat uitgebreid worden.
Echtpaar Markevich: Vrolijk hondennummer, dat vlot word gebracht. Kan vooral bij de jongste bezoekers, op veel enthousiasme rekenen.
Oleg Popov: Menig discussie is er al geweest, over deze wereldberoemde clown. Is hij nog wel van deze tijd? Is hij nog wel de legende van toen? Tja, ik denk dat het eerste antwoord helaas “nee†is. Zijn bekende reprises zijn, in de loop van de jaren, amper vernieuwd. En het verwende publiek van nu, wil verast en verbaasd worden. Kom ik op het antwoord, van de tweede vraag: ja, de man is nog steeds de legende van toen, maar dat begint nu in zijn nadeel te werken.
Uiteraard ontbrak het ballet en orkest niet. Dit keer leek het orkest, ook wat meer te mogen spelen. Een goede ontwikkeling, want die oostblok-bandmuziek blijft verschrikkelijk.
Spreekstalmeester was wederom Edvard Niessing, die ditmaal op zijn sokken presenteerde. Dit omdat hij net voor de voorstelling, zijn enkelband had verrekt. Hij sloeg zich er dapper doorheen.
Eindconclusie: Geen topproductie. Maar voor ieder wat wils en zeker een leuk middagje weg.
TIP: Via een bekende veilingsite, kunt u voor een leuk prijsje, aan kaarten komen.
|
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
