'Nederland is een mooi land maar het moest overdekt wezen', merkte Wim Kan als eens op en tweemaal tijdens Porto Circolo bleek zijn gelijk. Door de regenbuien werd het podium twee keer te glibberig om veilig een acrobatiekact te kunnen opvoeren. Gelukkig waren enkele andere acts zeer goed afgestemd op de waterige omgeving, zoals Naiad van Skypunch Collective dat zich op een drijvende schots in de haven afspeelde. Voor L’Aquarium (van Eaeo) was, zoals de naam al doet vermoeden, water juist een voorwaarde voor het slagen van de act, waarin de artiest onder water jongleert met ballonnen en zijn toeschouwers verbaast met de effecten van water op de objecten waarmee hij werkt. Fabuloka met Staal en Zinzi & Evertjan met The Show Must Go Again ondervonden helaas tegenwerking van het water. Maar beide acts waren zeer mooi, zowel voor een publiek dat voor klassiek circus houdt als voor de groep die nouveau cirque prefereert. In het algemeen leek Circolo zich door de samenwerking met de kermis zich naar een breder publiek – niet alleen hoog opgeleid en volwassen - te bewegen, met als bewijs de vele kinderen die meedansten op de dragact Fitness van House of Circus. Ook het romantische Springtime van Hendrick-Jan en Merel Kamp was een woordloze en toegankelijke vertelling, waarbij de artiesten aan grote spiraalveren dan weer van elkaar af, dan weer naar elkaar toe bewogen. Met de prehistorische vogels van Close Act werd al meteen een goede toon gevonden, die het festival de volle drie dagen volhield. Ik hoop van harte dat het volgend jaar weer terugkeert.
Meer informatie over enkele acts vind je hier:
https://zinzi-evertjan.com/nl/https://www.fabuloka.com/https://www.merelkamp.nl/voorstellingen/springtime-2/
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek