Van mij mag dit jaar nu wel ophouden. Want het mooiste van dit jaar heb ik dus al gezien. Al weer even geleden, op de middag van zondag 8 maart. In een behoorlijk goed gevuld Carré.
Een prachtige voorstelling was het, al blijft dat uiteraard een persoonlijke mening. Maar ik denk dat heel wat medebezoekers er net zo over denken...... Jammer dat daar hier nog niets van is gebleken....
Goed, ik bewonder Daniele Finzi Pasca, onder meer vanwege Corteo bij Cirque du Soleil. Wetend dat hij voor zeer uitgebalanceerde voorstellingen en de ultieme perfectie kiest.
En die verwachting kwam dus volledig uit. Wat wil een mens nog meer?!
Het licht was prachtig, de kostuums schitterend en de muziek onovertroffen. Niet alleen het geluidsniveau was perfect (ja, daar zeur ik nogal eens over) maar met name de kwaliteit en dus de keuze. Eindigend in de operamuziek van Wagner's Tristan en Isolde waar het onderwerp van de voorstelling, het door Dali in 1944 geschilderde (echte!) doek van 9 x 15 meter uit de Metropolitan Opera in New York voor gemaakt werd. Nou ja, voor de balletvoorstelling Mad Tristan naar de opera, om precies te zijn...
Kijk, daar heb ik dan weer helemaal niks mee, met die Dali. Maar om datzelfde - originele - doek toneelvullend in Carré te zien is wel weer leuk! Zie de voorlaatste onderstaande afbeelding: het is eerder angstaanjagend dan vertederend, en zou dus prima dienst kunnen doen in een circus of horror!
Maakt niet uit: de intro van de voorstelling, waarin verteld wordt dat dit doek geveild gaat worden ten behoeve van aan lager wal geraakte circusartiesten was uitermate humoristisch. Dat gebeurde in het Italiaans, maar werd op grote schermen links en rechts van het toneel simultaan in het Engels en Nederlands vertaald. Dus prima te volgen.
Vooraf verschenen er in een paar kranten voorbeschouwingen die je gerust onder positief kunt rangschikken. Geen wonder, want Carré had zeker een drietal journalistes meegenomen naar een eerdere speelplaats, en wel Nice. Per vliegtuig uiteraard en dan ook nog niet in één dag op en neer. In de watten gelegd, zogezegd.
Dat was duidelijk niet het geval met Patrick van den Hanenberg, de recensent van de Volkskrant. Die mocht of wilde niet mee (omkoping!) of heeft de laatste tijd iets tegen Carré. Het één sluit het ander niet uit overigens.
Die schreef de enige recensie naar aanleiding van een voorstelling in dit theater die ik tegenkwam, en die was niet overweldigend. Opnieuw, net als bij het WereldKerstCircus, maar drie van de vijf sterren, en dat staat dan voor een zeventje. Hooguit. Voor mij onvoorstelbaar!
De kop suggereert 'Te veel acrobatisch gekronkel om Dalí'. Circus zonder acrobatisch gekronkel kan ik me overigens niet heugen.....
Ik heb geen behoefte die recensie verder uitgebreid weer te geven, want dan word ik alleen maar (opnieuw) boos.
Acrobaten waren er inderdaad in ruime mate. Een spetterende rolschaatsact gevolgd door een pas de deux in de mooiste uitvoering ooit door mij waargenomen. Wellicht dommelde PvdH toen net even in.....
Veel jonglage, maar in alle gevallen wel bijzonder origineel: met kleren (achter een scherm, leuk effect!), met stokken van een meter of twee zonder dat er ooit één viel, met hoelahoeps en uiteraard ook met ballen. Ook al nog nooit zo spectaculair gezien, met wel acht artiesten door elkaar, waarbij de ballen op de houten vloer het ritme schreven en voor de begeleiding zorgden. Tot aan het eind ging dat nooit mis, toen pas rolde er één balletje de verkeerde kant uit. Om de spanning te breken?
Diabola's, een wiel van Cyr -met uiteindelijk twee mannen en een vrouw in hoepelrok tegelijk!-, luchtnummers (altijd ongezekerd!), een aan illusie grenzende verkleedact (waarbij de twee 'omkleders' nergens in verdwenen, maar uitsluitend aan de blikken van het publiek werden onttrokken door de enorme draaiende vleugels van een engel) en een gecompliceerd wiel van Cyr -maar misschien heet dat wel anders-, zo'n gecompliceerde constructie die geheel onverwachte bochten maakte. Zal zien of ik daar nog een plaatje van kan vinden. Bemand door -afwisselend- één tot wel vijf personen. Terwijl anderen op de vloer lagen en het leek of ze overreden zouden worden, wat door het wenden van de constructie werd voorkomen. Nou, ik ging nog liever voor de olifanten van Elvis Errani in de piste liggen dan voor dit (zware) ding!
Zelfs dieren ontbraken niet: een stier op de fiets en zelfs twee neushoorns. Dat was dan weer een verwijzing naar Dali, die ooit eens 's morgens aan het ontbijt verschenen schijnt te zijn met een gigantisch neushoornmasker op.
Zoals gezegd, veel mooiere dingen ga ik dit jaar vast niet meer zien. Hoewel. Een week later zat ik al bij Circus Roncalli in Oldenburg, en daar weten ze toch ook wel iets van kwaliteit en perfectie!
Het leven blijft dus genieten. En dat allemaal dankzij het circus!
(Foto's: Compagnia Finzi Pasca)---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, dan zit je daar dus in Carré. Met naast je een leuke familie uit Oss. Wat je pas weet door ermee te praten....
Wel eens vaker in Carre geweest, maar niet naar het circus daar. Een ingeving. Ze genoten.
En dan kun je ze vertellen dat er eind april een ècht circus in hun woonplaats komt, met èchte dieren!
Waar ze enthousiast op regaarden en zeker naartoe zullen gaan.....
Kijk, zo werkt dus, kruisbestuiving.....
(Alvast bedankt voor de koffie!)
Registreer
Aanmelden
V&A
Zoek
