Circuswereld Forum

Welkom op dit forum. Lezen is leuk maar zelf een bericht plaatsen maakt het voor de anderen nog leuker.
Het is momenteel do mar 28, 2024 10:41 am

Alle tijden zijn UTC+01:00




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 2 berichten ] 
Auteur Bericht
BerichtGeplaatst: zo okt 14, 2018 4:52 pm 
Offline

Lid geworden op: do jul 21, 2011 3:38 pm
Berichten: 9579
Dat vindt u hier: https://www.ad.nl/nieuws/is-het-circus- ... ~ad8eb752/

Afbeelding

Is het circus dood? 'Zolang er kinderen zijn niet'

Voor veel circussen is het verbod op het gebruik van wilde dieren een flinke klap geweest.
Hoe populair is het circus vandaag de dag? En heeft het nog toekomst?


Theresa Renz (86) steunt op het zitje van haar rollator boven een geel bord met daarop de afbeelding van een grote olifant. Ze is bij alle voorstellingen.
Vanuit de tent achter haar klinken loeiende gitaren die de uithalen van een zanger begeleiden. ,,The show must go óóóóón.’’
Oma Renz wacht op de laatste gasten.

Al haar zes kinderen, vier dochters en twee zonen, toeren door Europa met hun eigen circus, zegt de oer-oma van het befaamde Circus Renz International.
Frau Renz nam met haar man in de jaren 30 van de vorige eeuw het familiecircus in Berlijn over en zwierf daarna door heel Europa.
Inmiddels is de circusfamilie uitgegroeid tot een achtste generatie. ,,Het circus zit in ons bloed. Mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen treden zelfs al op.
Ze willen het circus later van ons overnemen.”

Sinds 2015 mogen wilde dieren niet meer in het circus optreden. Er bestonden grote twijfels of de dieren wel goed werden verzorgd, zo oordeelde de Nederlandse regering.
Bovendien, het was toch niet meer van deze tijd dat wilde, soms beschermde dieren als tijgers, olifanten en leeuwen hun kunsten aan mensen vertoonden?


Afbeelding
Geen leeuwen en olifanten in Circus Renz, maar kamelen, eenden, runderen en paarden.

Verbod wilde dieren

Circus Renz moest actie ondernemen na de nieuwe wetgeving. De drie Aziatische olifanten verhuisden noodgedwongen naar een opvang in Duitsland.
Ze maakten plaats voor buffels. Het bezoekersaantal van Circus Renz International is sinds het verbod op wilde dieren gehalveerd.

Frau Renz zag het met lede ogen aan, maar kan het tegelijkertijd relativeren. De wereld kent wel grotere problemen, verzucht ze.
Bovendien denkt ze dat het teruglopen van de bezoekersaantallen niet louter te wijten is aan het wildedierenverbod.
,,We hebben nog steeds eenden, kamelen, runderen, pony’s en soms een hond in onze show. Het publiek houdt van dieren.
Dat we minder publiek trekken heeft misschien ook te maken met die pubers die alsmaar op hun telefoon kijken en nauwelijks interesse tonen voor de wereld om hen heen.’’


Tijdens de voorstelling stappen vier enorme witte hoorns en twee grote donkerbruine lijven de ronde piste van Circus Renz International binnen.
Hun hoeven twijfelen, dan gaan ze over in draf en zetten het op een lopen. De lange zweep van de dompteur slaat een keer hard op de grond en dirigeert de twee grote Watusirunderen zo naar de stoet kamelen en paarden, die - neus tegen kont - bezig zijn aan hun zoveelste rondje door de bak.

Circus Renz is niet het enige circus dat werd getroffen door de nieuwe regelgeving.
Veel middelgrote familiecircussen met wilde dieren uit Duitsland en Oost-Europa besloten niet langer in Nederland op te treden.
Toch kunnen we volgens veel circuskenners niet spreken van een crisis.


Populariteit

Patrick Cramers, voorzitter van de Stichting Circus Cultuur, wijst naar de niet-aflatende populariteit van de op klassieke leest geschoeide kerstcircussen.
Ook de opkomst van het nouveau cirque, een poëtische, theatrale afsplitsing van het traditionele circus dat in de jaren 70 overwaaide uit Frankrijk en Canada, heeft volgens Cramers bijgedragen aan de blijvende populariteit van het circus.

,,Met dat nieuwe circus is er aanbod bijgekomen op festivals en in theaters. En die voorstellingen trekken nieuw publiek.”

Omdat Cramers en een aantal andere circusliefhebbers zich zorgen maakten over de toekomst, werd zes jaar geleden Stichting Circus Cultuur opgericht.
,,Het circus kreeg in Nederland in 2012 de status van immaterieel cultureel erfgoed.
Toen dacht ik, het circus moet niet iets zijn om alleen te bewaren, maar ook iets dat actief verder moet worden ontwikkeld.”


Dat verder ontwikkelen doen ze onder meer op de circusopleidingen in Tilburg en Rotterdam, waar volop aandacht is voor het nieuwe circus.
John van Riemsdijk, directeur van de circusopleiding aan hogeschool Fontys in Tilburg: ,,We weten dat het circus meer nodig heeft dan primaire kleuren, rood pluche, een ronde piste van zand en zaagsel en korte, op zichzelf staande stukjes van acrobatiek, clowns en dieren.
Onze studenten zijn ook niet louter circusartiesten. Ze leren ook om een eigen voorstelling te bedenken en uit te voeren.’’

Hét festival waarop de nieuwste ontwikkelingen in het circus te zien zijn, is Festival Circolo, dat nog tot en met 21 oktober in Tilburg is bij te wonen.
Bij Circolo zien we geen shows met een opeenvolging van korte acts, maar voorstellingen met een eigen verhaal en dramaturgie.
Voorstellingen waarin de wereld van dans, theater, zang en circus geïntegreerd zijn.


Fysieke grenzen

Een voorbeeld van zo’n nieuwe voorstelling is As Heavy as it Goes. Daarin gaan de makers van Circus Katoen met hulp van achttien zware zandzakken op zoek naar hun fysieke grenzen.
Ook op het programma staat koorddanser Fragan Gehlker die, geïnspireerd door de Sisyphusmythe, in zijn voorstelling Le Vide de wetten van de zwaartekracht tart.

,,Toen we in 2007 met ons festival begonnen, werd het circus als een niet-serieuze vorm van kunst en cultuur beschouwd”, zegt directeur Marc Eysink Smeets.
Zeven jaar geleden telde het tweejaarlijkse festival nog een kleine 9000 bezoekers, tijdens de editie in 2016 waren dat er al 20.000. ,,Ons circus wordt nu als een volwaardige tak van sport gezien.”


Afbeelding
In Tipping Point, te zien op Festival Circolo, draait het om waaghalzerij en rare lichaamstechnieken.

De wereld van Festival Circolo doet in weinig denken aan die van het aloude Circus Renz.
Daar dirigeert Anthony (8), de achterkleinzoon van Theresa, in de piste met een lange stok een groep eenden in het rond.

Iets later kijkt Frau Renz, zittend op haar rollator naast de stoelrijen, naar haar kleindochter, die net aan een touw de lucht wordt ingetakeld.
,,Zolang er kinderen zijn, is het circus er”, glimlacht ze. ,,Wir machen weiter.”


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Van circus Carré tot Cascade

Een spoedcursus in vier delen door journalist en circuskenner Eric van der Velden.

1. Oscar Carré

Oscar Carré (1845-1911) is de Joop van den Ende van zijn tijd. Deze zoon van een Duitse circusdirecteur en een Nederlandse paardrijdster bouwt een Europees entertainmentbedrijf op met eigen theaters in Wenen en Keulen.
Hoewel sinds 1863 gevestigd in Nederland, duurt het nog tot 1878 voordat Carré ook in Amsterdam zijn brandgevaarlijke houten circusgebouw kan vervangen door een stenen theater.
Bescheidenheid is deze amusementsvorm vreemd, dus krijgt het theater aan de Amstel de naam van zijn eigenaar. Hij staat nog steeds op de gevel.


Afbeelding

De stad loopt uit. ‘Wat hebben we als kinderen gelachen’, noteert een bezoeker veertig jaar na de opening, ‘om dien dikke agent, die telkens met zijn dienstmeisje van het bruggetje, dat zoo van zelf naar beneden kwam, te water viel. (...) Heerlijke tijd!’

Fameus was de familie Carré om de ‘prachtstaaltjes van hippische dressuur’.
De paardenstallen - inmiddels afgebroken - trokken alleen al drommen bezoekers.

In 1891 raakt de eigen circuswagon betrokken bij een ernstig spoorongeluk. Carré verliest zijn vrouw en twee kinderen.
Hij pakt de draad weer op, bewijst zijn neus voor kwaliteit met het boeken van de toen nog onbekende Charlie Chaplin, maar het echte heilige vuur ontbrandt niet nogmaals.
Vijf jaar later is zijn circus verkocht en zijn theater verhuurd aan iemand die meer toekomst ziet in variété.
Het is te danken aan showbizzjournalist Henk van der Meyden en zijn vrouw Monica Strotmann dat Carré zijn pisteverleden nog steeds niet is vergeten.
Vanaf 1984 produceren ze het jaarlijkse Wereldkerstcircus.
Bijna tegelijkertijd blaast Fernand Banning van het Duitse circus Krone het Kerstcircus in het Rotterdamse Ahoy nieuw leven in.


2. Mikkenie

Niet het bekendste naoorlogse Nederlandse circus, wel het grootste en het meest opmerkelijke, tussen 1948 en 1954.
Maastrichtenaar Frans Mikkenie (1903-1954) past in de traditie van handige ritselaars, waaraan deze arbeidsintensieve amusementsvorm het overleven dankt.
Na een vergunning bemachtigd te hebben voor het introduceren van buitenlandse tentcircussen, weet hij zich op te werken tot compagnon van Karl Strassburger.
Deze telg uit een fameuze Duitse circusfamilie was vanwege de nazi’s naar ons land uitgeweken.


Afbeelding

Na de bevrijding laat Mikkenie zich uitkopen. Met de belofte dat hij deviezen voor Nederland binnen gaat halen, krijgt hij subsidie voor een tent van 4000 personen, die dankzij een revolutionair gebruik van aluminium Europa in kan.
Rotterdam krijgt de wereldpremière van zijn één miljoen gulden kostende show.
De grootste ster die hij op het affiche kan zetten, komt uit Hollywood: Sabu, de goedaardige dief uit de blockbuster The Thief of Bagdad. Steden lopen er voor uit.
Met zijn vroege dood eindigt het succesverhaal van Circus Frans Mikkenie. Circus Busch koopt de tent en maakt er het vaste onderkomen van in Dresden.
Ook Strassburger sterft jong. Bij hem is de opvolging wel goed geregeld.
Tot in 1963 werkt Circus Strassburger aan de reputatie van het beste Nederlandse circus ooit.
Niet alleen in de tent, ook in Carré en het Scheveningse Circustheater.


3. Toni Boltini

In de jaren 50 beleeft het circus hoogtijdagen. De behoefte aan gezinsvermaak is groot en het aanbod van televisie, pretparken, bioscoop en dierentuinen beperkt.
Naast Mikkenie en Strassburger kunnen ook Van Bever, Mullens en Toni Boltini de concurrentie aan met de grote buitenlandse spelers Krone, Atlhoff en Sarrasani.
Het kleinste en kneuterigste Hollandse familiecircus blijkt over de langste adem te beschikken.
Het in Soesterberg residerende circus van Boltini (1920-2003) houdt het tot in 1980 vol dankzij het talent voor publiciteit en marketing van de naamgever (zijn opa heet Bolten, vandaar).
Zo trappen de media in het nepnieuws over een 4-jarig meisje dat in een kooi zou zijn gekropen: ‘Het kind stond rustig en streelde een van de leeuwen over zijn lange manen.’


Afbeelding

Bij geen circus ontsnapten zo vaak dieren als bij Boltini. Altijd goed voor publiciteit. Innovatief is hij ook.
Als de bezoekcijfers dalen, worden de popidolen Rob de Nijs en Johnny Lion naar de piste gehaald.

Vanaf de jaren 80 blijft het kwakkelen voor het tentcircus. Acts met wilde dieren roepen in toenemende mate weerstand op.
Vanaf 2015 geldt een verbod op de dressuur van tijgers en olifanten.
Circus (Herman) Renz van de clown Milko Steyvers gaat in dit jaar failliet, maar krijgt toch weer een doorstart.
Circusartiesten gaan nieuwe vormen verkennen.
Nederland kent circa 55 circusscholen; daarmee is de continuïteit van kwaliteit verzekerd.


4. Cascade

De Utrechtse Stadsschouwburg krijgt in de jaren 80 een adjunct-directeur met een groot circushart. Uitzonderlijk, want gesubsidieerde theaters hebben meestal weinig op met vermaak dat als kermisachtig te boek staat.
Gerrit Reus (1951-2015) raakt als 4-jarige betoverd door Toni Boltini, die neerstrijkt op het weiland achter zijn ouderlijk huis.
Hij is als chauffeur en tentopbouwer werkzaam bij het circus en schrijft een scriptie over dit onderwerp.

In de Stadsschouwburg pakt hij in 1989 de kans om een eigen kerstcircus te produceren. Aanvankelijk klassiek met zaagsel in de piste en een spreekstalmeester, zoals nog steeds in Carré en Ahoy.
Maar na onder de indruk te zijn geraakt van het toen nog onbekende Canadese Cirque du Soleil en het Franse Cirque Plume, gooit hij alles overboord wat het tempo eruit haalt en circusclichés bevestigt, zoals diernummers.


Afbeelding

Als een van de wegbereiders van het moderne circus reist hij de hele wereld over op zoek naar verrassende acts.
Artiesten die gewend zijn om op te treden onder sjofele omstandigheden, tilt hij op met een orkest van topmusici, een heuse theaterregisseur en een belichting met de allure van een musical.
Het publiek ziet tot aan de vroege dood van Reus dat acrobatiek niet alleen sensationeel is, maar ook gracieus en poëtisch.
‘Heerlijke tijd’, herinnerde een bezoeker van het circus van Carré zich.
‘Heerlijke tijd’, dat zullen ook de kinderen zich herinneren van Cascade, zoals Reus zijn circus 2.0 noemde.


Omhoog
   
BerichtGeplaatst: ma okt 15, 2018 3:45 pm 
Offline

Lid geworden op: do jul 21, 2011 3:38 pm
Berichten: 9579
Bovenstaand bericht inmiddels met het complete verhaal en de foto's.


Omhoog
   
Berichten van vorige weergeven:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 2 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC+01:00


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 9 gasten


Je kunt niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kunt niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kunt niet je eigen berichten verwijderen in dit forum
Je kunt geen bijlagen plaatsen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Limited
Nederlandse vertaling door phpBBservice.nl & phpBB.nl.