Drommels, drommels, drommels
Alles wordt ineens weer opgerakeld...
De mediageile zakenman 'Bassie' is weer in het nieuws. De voorpagina van de Telegraaf bericht erover, deze krant vast ook en straks volgt vermoedelijk ook een reportage op EenVandaag. De malle clown schijnt bewaakt te moeten worden omdat er een prijs is gezet op zijn pruik. Jongeren hebben de jacht op het gekke stukje nephaar geopend. Inzet: een meter bier.
Malle clown
Alles komt ineens weer terug. Ik zie hem nog zo staan in de gele circustent in dat kleine plaatsje in het midden van het land. Het moet ergens in de jaren '80 zijn geweest. Ik zat in de zaal, samen met mijn broer en wat verveeld ogende ouders. "Kijk mam, Bassie!", roept mijn broer. "Ja jongen, Bassie", antwoordt ze gapend. Ik zit stil en kijk, in extase, naar de malle clown. Hij knipoogt naar me. Malle clown.
Droom
Plots zijn mijn ouders weg, mijn broertje ook, het licht in de grote tent knippert en alle andere bezoekers zijn verdwenen. Ook Adriaantje zie ik nergens. Bassie zwaait, op een malle manier, zoals clownen dat doen. "Hoi Albert, ben je helemaal alleen?", vraagt hij. Als hij mijn vragende ogen ziet zegt hij "je zoekt Adriaan zeker?". Ik knik. Die is bezig met een acrobatentruc, glimt hij gierend van de lach terwijl hij met zijn knuisten naar de trapeze wijst. De blauwe acrobaat hangt slapjes in de touwen. Levenloos. "Dag Adriaantje!!!", gilt Bassie blij.
"Waar zijn mijn ouders?", huil ik, bang. Bassie komt plots dichterbij. Zijn hoofd wordt groter en groter terwijl hij zegt: "Jouw pappie heeft voor jou geen kaartje gekocht...! Ik krijg nog geld voor jou..." Hij brult. Zijn mond gaat open. Weider, weider, weider. Ik zie een stel wolfachtige tanden, verwacht ook een slokdarm te zien want zijn mond blijft zich verder openen, maar ik zie alleen maar fonkelende munten. Euros, dollars, kronen. Allemaal in die grote buik. Bassie lacht. Heel hard. Hij bijt. Ik huil. Ik word wakker en vergeet. Tot vandaag...
Uit
http://www.dag.nl/Meedoen/Artikelpagina-Meedoen.htm?contentid=19126